Wyrok SN z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. II PK 175/07

Dla wykazania, że zachodzi adekwatny związek przyczynowy (art. 361 § 1 k.c.) pomiędzy niedopuszczeniem do wykonywania pracy górniczej a nieuzy­skaniem wcześniejszej emerytury górniczej konieczne jest stwierdzenie wyso­kiego prawdopodobieństwa, iż poszkodowany spełniłby wszystkie warunki uzyskania tej emerytury.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Zbigniew Korzeniowski, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 lutego 2008 r. sprawy z powództwa Aleksandra S. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego „N.-M.” Spółce z o.o. w S. w upadłości o rentę wyrównującą brak emerytury górni­czej, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warsza­wie z dnia 10 stycznia 2007 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną i przyznał adwokatowi Michałowi P. [...] pełnomocnikowi z urzędu, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu kwotę 2.025 (dwa tysiące dwadzieścia pięć) zł wraz 22% tej kwoty tytułem podatku VAT od Skarbu Państwa-Sądu Apelacyjnego w Warszawie.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z dnia 9 czerwca 2006 r. oddalił powództwo Aleksandra S. o zasądzenie na jego rzecz od Kopalni Węgla Kamiennego „N.-M.” Spółki z o.o. w S. w upadłości renty równoważącej brak emerytury górniczej. Sąd Okręgowy orzekał co do tego roszcze­nia na skutek uchylenia w tej części przez Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie w dniu 2 grudnia 2004 r. wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 października 2003 r. 

Od 1 czerwca 1987 r. powód był pracownikiem Przedsiębiorstwa Eksploatacji Węgla „W.” w S., które na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów z 11 grudnia 1989 r. zostało podzielone. W wyniku tego podziału powstało 25 przedsiębiorstw państwowych, w tym pozwana kopalnia. W Przedsiębiorstwie Eksploatacji Węgla powód zajmował stanowisko Inspektora Kopalń w Dziale Maszynowym. Umowa została wypowiedziana w dniu 24 kwietnia 1990 r. Wyrokiem zaocznym 27 lipca 1990 r. Sąd Rejonowy w Sosnowcu uznał wypowiedzenie za bezskuteczne i zobowiązał Mi­nistra Przemysłu do wskazania zakładu pracy, który przejmie zobowiązania Przedsiębiorstwa Eksploatacji Węgla „W.” wobec powoda. Zobowiązanie to Minister wykonał w piśmie z 6 kwietnia 1992 r., odebranym przez pozwanego w dniu 13 kwietnia 1992 r., wskazując w stosunku do powoda Kopalnię „N.-M.”. W dniu 5 maja 1992 r. do powoda zostało wystosowane pismo, aby zgłosił się do Działu Spraw Osobowych i Organizacji Zarządzania celem uzgodnienia terminu i warunków przyjęcia do pracy. W dniu 8 maja 1992 r. lekarz zakładowy wystawił powodowi zaświadczenie, że obec­nie nie jest zdolny do pracy na dole. Pismem z 18 maja 1992 r. dyrektor Kopalni „N.-M.” poinformował powoda, że złożył ofertę zawarcia umowy o pracę na warunkach podobnych do umowy obowiązującej w PEW „W.” w S., ponieważ powód przedłożył jednak zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że nie jest zdolny do pracy pod ziemią, wyklucza to możliwość zatrudnienia w Kopalni.