Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. II PK 146/07

Postanowienia porozumienia zbiorowego (pakietu socjalnego), zawar­tego w procesie prywatyzacji bezpośredniej polegającej na wniesieniu przedsiębiorstwa do spółki, pomiędzy związkami zawodowymi działającymi u praco­dawcy, a Skarbem Państwa i spółkami handlowymi, które następnie nabywają część akcji powstałej spółki będącej pracodawcą, są przepisami prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 k.p.

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Józef Iwulski (spra­wozdawca), Jolanta Strusińska-Żukowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia 2008 r. sprawy z powództwa Wandy K. przeciwko C.W. Centrum Zaopatrzenia Far­maceutycznego SA w W. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej oddalenia apelacji powódki (pkt I) co do należności wynikającej z § 1 ust. 2 Pakietu Socjalnego z dnia 26 października 1998 r. w kwocie 20.503 zł oraz w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego (pkt II) i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do po­nownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego;

oddalił skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 listopada 2005 r. [...], Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu oddalił powództwo Wandy K. przeciwko C.W. Centrum Zaopatrzenia Farmaceutycznego SA w W. o od­szkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy i o należność z pakietu socjalnego oraz postanowił nie obciążać powódki kosztami postępowania. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych:

Wanda K. była zatrudniona u pozwanej w okresie od 20 maja 1980 r. do 30 lis­topada 2001 r. na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy. W dniu 28 sierpnia 2001 r. pozwana wypowiedziała powódce warunki pracy i płacy w części dotyczącej stanowiska starszej księgowej w dziale rachunkowości i w części dotyczącej wynagrodzenia zasadniczego (1.257 zł miesięcznie brutto). Trzymiesięczny okres wypowiedzenia upłynął w dniu 30 listopada 2001 r. Jako przyczynę wypowiedzenia zmieniającego pozwana wskazała konieczność dostosowania zatrudnienia do pełnej realizacji zadań wyznaczonych magazynom oraz zmiany organizacyjne w spółce. Po upływie okresu wypowiedzenia, czyli od dnia 1 grudnia 2001 r., pozwana zaproponowała powódce nowe warunki pracy i płacy, to jest stanowisko robotnika w magazynie A za wynagrodzeniem zasadniczym według niższej kategorii (959 zł miesięcznie). Powódka otrzymała wypowiedzenie zmieniające w dniu 30 sierpnia 2001 r. i w dniu 11 października 2001 r. złożyła oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków pracy i płacy. W związku z tym stosunek pracy rozwiązał się z dniem 30 listopada 2001 r. Pozwana wydała powódce świadectwo pracy, w którym stwierdzo­no, że umowa o pracę została rozwiązana przez pracodawcę za wypowiedzeniem w oparciu o art. 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.). Pozwana wypłaciła powód­ce odprawę pieniężną w związku z rozwiązaniem z nią umowy o pracę na podstawie tej ustawy.