Wyrok SN z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. I UK 323/07

Orzeczenie sądu pierwszej instancji rozstrzygające kwestię zwrotu świadczeń z ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) zawiera w sobie rozstrzygnięcie o utracie prawa do tych świadczeń na podstawie art. 17 ust. 1 tej ustawy.

Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn, Sędziowie SN: Romualda Spyt (spra­wozdawca), Jolanta StrusińskaŻukowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 czerwca 2008 r. sprawy z odwołania Joanny O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń SpołecznychOddziałowi w Ł. o zasiłek chorobowy, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczo­nej od wyroku Sądu OkręgowegoSądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 16 marca 2007 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy dla Łodzi ŚródmieściaSąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z dnia 14 grudnia 2006 r. zmienił decyzję pozwanego Zakładu Ubezpieczeń SpołecznychOddział w Ł. z dnia 16 maja 2006 r. i ustalił, że Joanna O. nie ma obowiązku zwrotu kwoty 23.945,47 zł z tytułu wypłaconego zasiłku chorobo­wego za okres od dnia 25 grudnia 2005 r. do dnia 22 maja 2004 r. oraz świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 23 maja 2004 r. do 31 października 2004 r.

Sąd ten ustalił, że ubezpieczona, zatrudniona na podstawie umowy o pracę, od 25 grudnia 2003 r. pobierała z tego tytułu zasiłek chorobowy, a od dnia 23 maja 2004 r. do 31 października 2004 r. świadczenie rehabilitacyjne. W dniu 30 września 2003 r. Prezydent Miasta Ł. stwierdził wygaśnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w pubie przy ul. B. w Ł. prowadzonym przez męża ubezpieczonej  Mariusza O. Uzyskanie nowej koncesji możliwe było po upływie 6 miesięcy od wyda­nia powyższej decyzji. Po to, aby uniknąć oczekiwania na ponowne wydanie konce­sji, ubezpieczona sama zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 20 grudnia 2003 r. pod nazwą „OZZO O. J.”. Umożliwiło to mężowi ubezpieczonej dal­sze prowadzenie baru. Po przeanalizowaniu dowodów Sąd Rejonowy wyraził pogląd, że w spornym okresie ubezpieczona była jedynie formalnie osobą prowadzącą działalność gospodarczą, a w rzeczywistości nie wykonywała czynności związanych z jej prowadzeniem. Bar prowadził mąż ubezpieczonej z pomocą zatrudnionego tam pra­cownika Przy prowadzeniu działalności gospodarczej pomagali także synowie Mariu­sza O. Sąd uznał, że podpisanie kilku faktur przez ubezpieczoną w spornym okresie nie jest równoznaczne z wykonywaniem pracy zarobkowej. Ponadto wskazał, że w spornym okresie ubezpieczona nie była zdolna do pracy z powodu łuszczycy sta­wów.