Wyrok SN z dnia 5 grudnia 2007 r. sygn. III KK 231/07

Jeśli Sąd zdecydował się na przyjęcie konstrukcji swojego rozstrzygnięcia rozpoczynającej się od uchylenia zaskarżonego wyroku w zakresie skazania oskarżonego za zarzucane mu czyny, to jeśli jednocześnie zamierzał go za nie skazać, jakkolwiek w zdecydowanej zmienionej konfiguracji, przy zastosowaniu konstrukcji współukaranego czynu uprzedniego, to obowiązkiem tego sądu było dokonanie ponownego pełnego opisu zachowania oskarżonego wyczerpującego znamiona czynu zabronionego, wskazanie kwalifikacji prawnej tego czynu, podstawy prawnej skazania, wymiaru kary i ewentualnie środków karnych. Za niewystarczające w tej sytuacji należałoby także uznać odwołanie się do „zarzucanego czynu (czynów)”.

Z uzasadnienia

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja obrońcy skazanego okazała się na tyle zasadna, aby został uwzględniony zawarty w niej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku sądu odwoławczego i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania.