Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2007 r., sygn. III KRS 6/06

Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa o przeniesieniu sędziego w stan spoczynku z powodu choroby lub utraty sił (art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) jest skuteczna z chwilą jej podjęcia i doręczenia zainteresowanemu sędziemu, mimo wniesienia od niej odwołania do Sądu Najwyższego. W takiej sytuacji nie stosuje się "odpowiednio" art. 69 § 3 Prawa o ustroju sądów powszechnych.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2007 r. sprawy z odwołania Grażyny P. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia 12 września 2006 r. w przedmiocie przeniesienia sędziego w stan spoczynku

uchylił zaskarżoną uchwałę i przekazał sprawę Krajowej Radzie Sądow­nictwa do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Uchwałą [...] z 12 września 2006 r. Krajowa Rada Sądownictwa, działając na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Są­downictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm.) oraz art. 73 § 1 w związku z art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) postanowiła przenieść w stan spoczynku Grażynę P., sędzię Sądu Rejonowego w Ł. W uzasadnieniu uchwały Krajowa Rada Sądownictwa podniosła, że Kolegium Sądu Okręgowego w Ł. uchwałą z 25 sierpnia 2006 r. wystąpiło do Krajowej Rady Sądownictwa z wnioskiem o przeniesienie sędzi Grażyny P. w stan spoczynku, ponieważ orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 31 lipca 2006 r. stwier­dzono, że jest ona trwale niezdolna do pełnienia obowiązków sędziego. O treści uchwały Kolegium Sądu Okręgowego sędzia Grażyna P. została prawidłowo zawia­domiona.

Po zapoznaniu się z treścią orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, stanowiskiem Kolegium Sądu Okręgowego w Ł. oraz pismami sędzi Grażyny P. z 10 sierpnia 2006 r., 4 września 2006 r. oraz 8 września 2006 r., zawierającymi wyjaśnienia zaintere­sowanej, Krajowa Rada Sądownictwa stwierdziła, że w stosunku do sędzi Grażyny P. zachodzą przesłanki z art. 70 § 1 i § 2 Prawa o ustroju sądów powszechnych. Stan faktyczny nie budzi wątpliwości, a przedstawione (także przez samą zainteresowaną) dowody, w tym opinia specjalistyczna lekarza konsultanta z 27 lipca 2006 r., nie dają podstaw do kwestionowania stanowiska lekarza orzecznika ZUS oraz Kolegium Sądu Okręgowego.