Postanowienie SN z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. I UZ 38/06

Ustawową podstawą wznowienia postępowania wskazaną w art. 403 § 2 k.p.c. jest powołanie się na dowody, co do których w trakcie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem strona obiektywnie dysponowała możliwością ich zgłoszenia, jednakże tego nie uczyniła wskutek braku procesowej potrzeby ich powołania, a nie wskutek opieszałości, zaniedbania, zapomnienia, czy błędnej oceny.

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 stycznia 2007 r. sprawy z odwołania Zofii W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń SpołecznychOddziałowi w K. na skutek zażalenia ubezpieczonej na postanowienie Sądu Apela­cyjnego w Krakowie z dnia 27 czerwca 2006 r. [...]

uchylił zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 maja 2003 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w K. odmówił ubezpieczonej Zofii W. prawa do emerytury nauczycielskiej, wskazując, że do dnia złożenia wniosku o przyznanie prawa do emerytury (czyli do 10 kwietnia 2003 r.) udokumentowała jedynie 12 lat, 6 miesięcy i 7 dni pracy nauczycielskiej, za­miast 20 lat wymaganych ustawą. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy zaznaczył, że wnioskodawczyni do stażu pracy nie wliczono okresów jej zatrudnienia w charak­terze nauczyciela-katechety w Parafii Rzymskokatolickiej w O. od 1 września 1982 r. do 31 sierpnia 1985 r. oraz od 1 września 1987 r. do 31 sierpnia 1989 r., ponieważ parafia ta zgłaszała do ubezpieczenia zatrudnianych przez siebie pracowników do 31 sierpnia 1978 r. Ponadto, organ rentowy nie zaliczył wnioskodawczyni do stażu pracy okresu jej zatrudnienia w tej parafii od 1 września 1985 r. do 30 sierpnia 1987 r., ponieważ parafia nie figuruje w ewidencji płatników składek w Oddziale ZUS w R.