Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. I UK 321/06

Roszczenie o „sprostowanie” (zmianę, uzupełnienie) zaświadczenia o za­robkach wydanego przez pracodawcę na podstawie art. 125 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest żądaniem ustalenia wysokości wypłaconego wynagrodzenia (art. 189 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Herbert Szurgacz, Jerzy Kuźniar.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 kwietnia 2007 r. sprawy z powództwa Jana H. przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego „B.” SA w K. o sprostowanie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2006 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2004 r. [...] Sąd Rejonowy dla Krakowa-Nowej Huty - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie oddalił powództwo Jana H. przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Przemysłowego „B.” SA w K. o sprostowa­nie zaświadczenia na druku Rp-7. Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony u pozwanego w okresach od 6 lutego 1975 r. do 31 marca 1976 r. i od 1 marca 1977 r. do 31 sierpnia 1978 r. W dniu 26 marca 1992 r. powodowi wydano zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawione na druku Rp-7, w którym wskazano następujące zarobki: za okres od 6 lutego 1975 r. do 31 grudnia 1975 r. w wysokości 67.950 zł, za okres od 1 stycznia 1976 r. do 31 marca 1976 r. w kwocie 18.900 zł, za okres od 1 marca 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. w kwocie 75.000 zł i za okres od 1 stycznia 1978 r. do 31 sierpnia 1978 r. w kwocie 60.000 zł. Wysokość tych zarobków stwierdzono na podstawie akt personalnych. W dniu 27 marca 1992 r. wystawiono powodowi dodatkowe zaświadczenie na druku Rp-7, w którym ujęto jego zarobki za lata 1975, 1976 i 1977, z tym, że za 1977 r. wykazano wysokość zarobków w kwocie 84.000 zł na podstawie druku Rp-7 z 1980 r. W 1992 r. powód zorientował się, że wynagrodzenie wykazane na druku Rp-7 z dnia 26 marca 1992 r. nie odzwierciedlało jego rzeczywistych zarobków w pełnej wysokości, jednak o sprostowanie i uzupełnienie tego zaświadczenia wystąpił dopiero w 2002 r., kiedy spełnił przesłanki nabycia prawa do emerytury i podjął starania o jej wyliczenie. Nie zgadzając się ze zbyt niską - jego zdaniem - wysokością wyliczonego przez ZUS świadczenia emerytalnego, zaskarżył decyzję organu rentowego w tej sprawie do Sądu. W postępowaniu o przy­znanie emerytury powód uzyskał informację, że podstawą wymiaru jego emerytury była wysokość zarobków wskazana przez pozwanego na druku Rp-7.