Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2006 r. sygn. III KZ 65/05

Z przepisu art. 40 § 3 k.p.k. wynika, iż sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie skargi kasacyjnej nie może orzekać co do tej skargi. Tym samym jest on wyłączony od wydawania wszelkich decyzji „co do tej skargi”, czyli takich decyzji, których skutkiem może być zablokowanie jej merytorycznego rozpoznania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1995 r., V KKN 325/96, OSNKW 1997, z. 9-10, poz. 71, LEX nr 29952). W pojęciu orzekania „co do kasacji” mieszczą się tak decyzje, które wprost rozstrzygają kwestię dopuszczalności kasacji, jak i takie, które pozostają w ścisłym związku z zagadnieniem dopuszczalności skargi (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2001 r., IV KZ 92/00, LEX nr 51821). Nie ulega wątpliwości, iż taką decyzją jest postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia kasacji, bowiem niespełnienie ustawowego wymogu złożenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem powoduje niedopuszczalność wniesienia kasacji (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2002 r., V KK 277/02, LEX nr 56879).