Postanowienie SN z dnia 12 kwietnia 2006 r. sygn. II KK 335/05

Przekraczanie przez sąd odwoławczy granic podmiotowych zaskarżenia orzeczenia możliwe jest wyłącznie w związku ze stwierdzeniem okoliczności wymienionych w art. 435 k.p.k., nawet wówczas, gdy w stosunku do osoby, wobec której orzeczenie nie zostało zaskarżone, występuje jedna z bezwzględnych przyczyn jego uchylenia. Oznacza to, że w tym zakresie, w jakim orzeczenie nie zostało podmiotowo zaskarżone, ujawnienie się jednej z przesłanek wymienionych w art. 439 § 1 pkt 1−11 k.p.k. dopóty nie może stanowić podstawy jego uchylenia, dopóki nie zostanie ujawniona ta sama przesłanka uchylenia orzeczenia wobec osoby, w stosunku do której zostało ono zaskarżone, a zatem dopóki to samo uchybienie (art. 435 k.p.k. - „te same względy”) nie zostanie przyjęte za powód wzruszenia orzeczenia w części zaskarżonej podmiotowo.

Przewodniczący: Prezes SN L Paprzycki.

Sędziowie SN: S. Zabłocki (sprawozdawca),

SO (del. do SN) Z. Kwiatkowski.

Prokurator Prokuratury Krajowej: J. Piechota.

Sąd Najwyższy w sprawie Marcina P., skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2006 r., kasacji, wniesionej - na podstawie art. 521 k.p.k. - przez Rzecznika Praw Obywatelskich, na korzyść skazanego od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 20 października 2004 r., zmieniającego częściowo wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 24 października 2003 r.,

oddalił kasację.