Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., sygn. III PZ 14/05

W sprawie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach płacy, w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę na czas nieokreślony w tej części (w szczególności w zakresie prawa do nagrody jubileuszowej, dodatku za staż pracy oraz specjalnego wynagrodzenia za wieloletnią pracę bezpośrednio w produkcji) podstawą prawną określenia wartości przedmiotu sporu jest art. 231 k.p.c., a nie art. 22 k.p.c.

 

Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel, Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski (sprawozdawca), Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 stycznia 2006 r. sprawy z powództwa Kazimiery B., Anny S.-B., Juliana B., Józefa B., Jana B., Mariana C., Roberta C., Janusza R., Kazimierza C., Zbigniewa C., Stanisława C., Józefa C., Stanisława C., Stanisława D., Bogdana G., Krzysztofa G., Leszka G. prze­ciwko Zakładowi Ceramiki Budowlanej Sp. z o.o. w H. o przywrócenie poprzednich warunków płacy, na skutek zażalenia powodów na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu z dnia 21 października 2005 r. [...]

oddalił zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 października 2005 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu [...] odrzucił skargę kasacyjną powodów [...] - reprezentowanych przez radcę prawnego Krzysztofa B., a wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu z dnia 18 maja 2005 r. zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Mielcu z dnia 5 stycznia 2005 r. w sprawie o przywrócenie warunków płacy. W uzasadnieniu powyż-szego postanowienia Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tar­nobrzegu stwierdził w szczególności, że: po pierwsze - „strona pozwana wypowie-działa powodom umowy o pracę w części dotyczącej nagrody jubileuszowej, dodatku za staż pracy, specjalnego wynagrodzenia za wieloletnią pracę bezpośrednio w pro­dukcji. (...) Nie ulegały zmianie pozostałe warunki umowy o pracę”; po drugie - „po­wodowie nie wskazali w pozwach wartości przedmiotu sporu. Pozwany wskazał wartość przedmiotu sporu odrębnie co do każdego z powodów w piśmie z dnia 20.03.2005 r. [...]. Pismo powyższe zostało doręczone pełnomocnikom powodów w dniach 1 i 4 kwietnia 2005 r. [...]. Pełnomocnicy powodów nie zgłosili zarzutów do wskazanej przez stronę pozwaną wartości przedmiotu sporu”, która w odniesieniu do każdego z powodów indywidualnie nie osiągała wartości 10.000 zł (wartość przed­miotu sporu obliczona indywidualnie dla każdego z powodów wahała się pomiędzy kwotą najniższą - 2.243,76 zł oraz kwotą najwyższą - 6.144,00 zł); po trzecie - nato­miast w skardze kasacyjnej pełnomocnik powodów wskazał wartość przedmiotu za-skarżenia indywidualnie dla każdego z powodów, która wahała się pomiędzy kwotą najniższą - 19.673,20 zł oraz kwotą najwyższą - 53.280,66 zł, a w uzasadnieniu jej wyliczenia - wskazując na przepis art. 23 k.p.c. - podniósł, że ponieważ wszyscy powodowie są zatrudnieni przez stronę pozwaną na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony i w pełnym wymiarze czasu pracy, przeto prawidłowa wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi w odniesieniu do każdego z nich sumę wynagro­dzenia za pracę sprzed jego zmiany, liczonego za okres jednego roku; po czwarte - w tej sytuacji, Sąd wezwał pełnomocnika powodów do wskazania „odrębnie dla każ-dego z powodów różnicy pomiędzy wartością aktualnie otrzymywanego rocznego wynagrodzenia, a wartością wynagrodzenia rocznego otrzymywanego przed zmianą warunków płacy dokonaną wskutek wypowiedzenia”; obliczona w ten sposób wartość przedmiotu zaskarżenia indywidualnie w stosunku do każdego z powodów nie osią-gała wartości 10.000 zł - wahała się ona pomiędzy kwotą najniższą - 766,87 zł oraz kwotą najwyższą - 6.788,44 zł; jednakże pełnomocnik powodów w piśmie z dnia 14 września 2005 r. podniósł, że obliczona w ten sposób wartość przedmiotu zaskarże-nia nie uwzględnia wartości należnych powodom potencjalnie nagród jubileuszo­wych, zaznaczając przy tym, że strona powodowa nie podała dokładnej wartości na­gród, bowiem podstawa ich wyliczenia (ekwiwalent za urlop wypoczynkowy) nie jest aktualnie znana (wynagrodzenie w przyszłości może się różnie kształtować) i dlatego pełnomocnik powodów podał w przybliżeniu wartość nagród jubileuszowych tych po­wodów, którzy otrzymaliby je w 2005 roku - w tym wypadku, wedle jego obliczeń, wartość nagród jubileuszowych w stosunku do sześciu powodów powinna się kształtować pomiędzy kwotą 10.000 zł a kwotą 3.400 zł; po piąte - tymczasem, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że skoro sprawa niniejsza nie jest sprawą o istnie­nie stosunku pracy, „przedmiotem wypowiedzenia były tylko warunki wynagrodzenia nie zaś warunki pracy. Jest to więc sprawa o powtarzające się świadczenia pienięż-ne. Podstawę prawną określenia wartości przedmiotu sporu, a w konsekwencji także zaskarżenia, stanowi art. 22 k.p.c. Powodowie - jak podniesiono wyżej - zgłosili żą-danie przywrócenia warunków wynagrodzenia, a więc wyższego świadczenia powta-rzającego się. Tak została określona istota sporu w niniejszej sprawie. W takiej sytu­acji za wartość przedmiotu zaskarżenia należało uznać różnicę pomiędzy wartością wynagrodzenia rocznego otrzymywanego odrębnie przez każdego z powodów aktu­alnie oraz przed zmianą warunków płacy. Takie wartości Sąd przyjął w postanowie­niu z dnia 21 października 2005 r. ustalającym wartość przedmiotu zaskarżenia. W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do uwzględnienia w wartości przedmiotu zaskarżenia nagród jubileuszowych. Już sami powodowie podnoszą, że nie jest moż-liwe określenie obecnie dokładnej wartości tych nagród. Powodowie nabyliby ewen­tualnie prawo do nagród jubileuszowych w latach 2005 - 2009.; po szóste - w konse­kwencji, „Sąd Okręgowy stwierdził, że skarga kasacyjna jest w niniejszej sprawie niedopuszczalna. Wartość przedmiotu zaskarżenia obliczona odrębnie co do każde-go z powodów na podstawie przepisu art. 22 k.p. jako różnica pomiędzy wartością wynagrodzenia za pracę otrzymanego przed wypowiedzeniem warunków płacy a przysługującego obecnie stanowi poniżej 10.000 zł.” 

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00