Wyrok SN z dnia 17 października 2006 r., sygn. II UK 81/06

Wynagrodzenie wypłacone na mocy art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeśli ubezpieczony spełnia jednocześnie przesłanki uznania go za bezrobotnego.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Beata Gudowska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 paź­dziernika 2006 r. sprawy z wniosku Urzędu Gminy w J. przeciwko Zakładowi Ubez­pieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. z udziałem zainteresowanej Agnieszki W. o objęcie ubezpieczeniem społecznym, na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2005 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasa­cyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2004 r. Sąd Okręgowy w Legnicy zmienił decyzję ZUS-Oddziału w L. z dnia 30 czerwca 2003 r., ustalając, że wynagrodzenie wypłaco­ne Agnieszce W. za okres od dnia 1 sierpnia 1999 r. do dnia 16 stycznia 2000 r. po rozwiązaniu z nią stosunku pracy z powodu reorganizacji Urzędu Gminy w J. stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Podstawę prawną wypłaty stanowił art. 10 ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych gwa­rantujący wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, którego Sąd Okręgowy nie potraktował jako „odprawy, rekompensaty czy odszkodowanie z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stro­nie pracodawcy”, wyłączone z podstawy wymiaru składek na mocy § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w spra­wie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.).