Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. I UK 122/05

W razie rozbieżności pomiędzy rzeczywiście uzyskanym przez pracow­nika przychodem ze stosunku pracy a oświadczeniem płatnika składek (praco­dawcy) zawartym w jego czynnościach obliczenia i przekazania składki do ZUS, ubezpieczony ma prawo domagać się weryfikacji czynności płatnika i ustalenia prawidłowego wymiaru zasiłku chorobowego.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Maria Tyszel, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2006 r. sprawy z odwołania Andrzeja J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O. z udziałem zainteresowanej A.E. Spółki z o.o. j.v. w O. o zasiłek choro­bowy, na skutek kasacji ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2005 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W decyzji z dnia 30 lipca 2004 r. Zakład Ubezpieczeń Społcznych-Oddział w O., nie uwzględniając wniosku ubezpieczonego Andrzeja J. uznał, że płatnik A.E. Spółka z o.o. j.v. w O. prawidłowo ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należnego ubezpieczonemu za okres niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 26 marca 2004 r.

W odwołaniu Andrzej J. domagał się zmiany zaskarżonej decyzji przez ustale­nie uprawnień do zasiłku chorobowego w związku z wypadkiem przy pracy w wysokości 1.500 euro miesięcznie. Ubezpieczony powoływał się na art. 9 ust. 1, 2 i 3 pkt 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypad­ków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) i na tej pod­stawie uważa, że zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości 100% podstawy wy­miaru, którą stanowi kwota będąca podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia wy­padkowe. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się zasady określone w rozdziale 8 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, a zgodnie z art. 36 ust. 3 tej ustawy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresów, o których mowa w ust. 1 i 2. W sytuacji, gdy stosunek pracy wnioskodawcy został nawiązany z dniem 13 maja 2003 r., a niezdolność do pracy powstała 1 lipca 2003 r. - jako podstawę wymiaru zasiłku należało przyjąć określone w umowie o pracę wynagrodzenie w kwocie około 1.500 euro, a nie jak uczynił to pracodawca oraz organ rentowy kwotę 2.195 zł.