Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2006 r. sygn. I CK 334/05

Artykuł 109 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) ma zastosowanie także wówczas, gdy twórca należący lub reprezentowany przez organizację zbiorowego zarządzania prawami autorskimi zawarł umowę bezpośrednio z podmiotem korzystającym z utworu.

Sędzia SN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz

Sędzia SN Jan Górowski

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Jacka U. przeciwko "H.L.P.", spółce z o.o. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 3 lutego 2006 r. kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2005 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2004 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo o zasądzenie od spółki z o.o. "H.L.P." kwoty 62 729,80 zł tytułem dodatkowego wynagrodzenia w związku z wykonaniem umowy z dnia 27 marca 2001 r. Ustalono, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na dystrybucji książek powód - z zawodu grafik - kupował książki pozwanej spółki, która wystawiała faktury z odroczonym terminem płatności. Z tego tytułu po stronie powoda powstało zadłużenie. W dniu 27 marca 2001 r. doszło między stronami do zawarcia umowy, na podstawie której powód zobowiązał się dostarczyć zdjęcia - odbitki i diapozytywy do przewodnika "Tatry i Podhale" oraz przenieść na pozwaną spółkę wyłączne prawa ich użycia we wszystkich publikacjach pozwanej. Pozwana spółka zobowiązała się zapłacić powodowi wynagrodzenie w wysokości 40 zł za jedno zdjęcie i 50 zł za jeden diapozytyw. Powód wykonał te prace i wystawił pozwanej spółce dwa rachunki na kwoty 8400 zł i 1470 zł, które - zgodnie z poleceniem powoda - zostały zaliczone na poczet uznanego przez niego zadłużenia wobec pozwanego. Pozwana spółka w dniu 10 stycznia 2003 r. skierowała do powoda ostatecznie wezwanie o zapłatę kwoty 36 159,16 zł. Powód w odpowiedzi zaproponował, aby pozwana pokryła jego zadłużenie przez zwiększenie wynagrodzenia z umowy zawartej w dniu 27 marca 2001 r. przy zastosowaniu stawek przewidzianych w tabelach wynagrodzeń zatwierdzonych przez Związek Polskich Artystów Fotografików. Pozwana spółka nie wyraziła na to zgody, co spowodowało wytoczenie powództwa.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00