Postanowienie SN z dnia 18 sierpnia 2005 r. sygn. III KK 226/05

Skazanemu (...) nie przysługuje prawo do nadzwyczajnego złagodzenia kary z przepisu art. 60 § 3 k.k., ponieważ w chwili składania wyjaśnień, na których bazuje skarga, miał on świadomość, że nie ujawnia wobec organu ścigania informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa ani istotnych okoliczności jego popełnienia, lecz jedynie, iż potwierdza informacje posiadane już przez ten organ. Jak słusznie podniósł Sąd odwoławczy (co skarga pomija) (skazany) decydując się na zmianę pierwszych wyjaśnień, w których nie przyznawał się do zarzucanego czynu, wiedział, że organ ścigania uzyskał wcześniej zasadnicze wiadomości. Tymczasem, nieodzownym, wyjściowym warunkiem skorzystania przez sprawcę z dobrodziejstwa art. 60 § 3 k.k. jest jego przekonanie, że organ ścigania nie zna okoliczności określonych w tym przepisie, choćby w rzeczywistości organ ów taką wiedzą dysponował. Zaprezentowane stanowisko potwierdza zajęte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2004 r., (I KZP 24/04, OSNKW 2004, z. 10, poz. 92), na którą tylko werbalnie powołuje się kasacja.