Postanowienie SN z dnia 10 maja 2005 r. sygn. II KK 531/04

1. Gdy prokurator występuje do sądu o nadanie podejrzanemu statusu świadka koronnego, sąd uwzględnia całokształt jego wyjaśnień i postawionych mu zarzutów oraz powiązanie zarzuconych czynów ze sprawą, w której ma dojść do nadania statusu świadka koronnego, a nie jedynie te z nich, które zostały wskazane w pierwotnym postanowieniu o przedstawieniu zarzutów.

2. W razie uzyskania przez podejrzanego statusu świadka koronnego w postępowaniu karnym o określone przestępstwo albo przestępstwa, jeżeli następnie z postępowania tego zostanie wydzielony pewien jego zakres, co do jednego czy niektórych tylko z przestępstw i włączony do innego postępowania karnego toczącego się odnośnie tego przestępstwa albo przestępstw, nie dochodzi do utraty tego statusu.

3. Ponieważ nadanie podejrzanemu statusu świadka koronnego następuje wprawdzie decyzją sądu, ale wydawaną na wniosek prokuratora jeszcze w postępowaniu przygotowawczym, to po uzyskaniu takiego statusu i wydzieleniu jego sprawy do odrębnego postępowania, podejrzany ten, już jako świadek koronny, może być przesłuchany w tej roli w postępowaniu, do którego go powołano, także w jego - trwającym jeszcze - stadium przygotowawczym, jeżeli jest to niezbędne dla uzupełnienia podanych wcześniej informacji, bądź dodatkowego wyjaśnienia lub doprecyzowania niektórych okoliczności w odniesieniu do przestępstwa lub przestępstw, odnośnie którego lub których uzyskał on taki status, a protokoły z tych przesłuchań mogą być ujawniane na rozprawie na zasadach ogólnych.

4. Wyłączenie przewidziane w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 160, poz. 1083 ze zm.) oznacza, że jedynie wówczas, gdy przedmiotem postępowania karnego jest odpowiedzialność określonych osób za udział lub kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą i przestępstwa popełnione w takiej grupie, nie jest możliwe, by świadkiem koronnym była osoba, która grupę taką zakładała lub nią kierowała. Natomiast, gdy przedmiotem postępowania staje się odpowiedzialność karna za udział lub kierowanie związkiem przestępczym, w tym i związkiem zbrojnym, świadkiem takim nie może być tylko osoba, która związek taki zakładała bądź nim kierowała lub należała do kolektywnego jego kierownictwa, może zaś nim być osoba uczestnicząca jedynie w takim związku, a nie w jego kierownictwie, choćby w ramach takiego związku, składającego się z różnych grup czy podgrup, kierowała tego rodzaju zespołem ludzi.