Wyrok SN z dnia 19 lipca 2005 r. sygn. II PK 393/04

Złożenie wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko nauczycielowi akademickiemu, jeżeli nie wykracza poza granice działania w ramach porządku prawnego, nie jest bezprawne w rozumieniu art. 24 k.c.

Przewodniczący SSN Józef lwulski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2005 r. sprawy z powództwa Jacka B. przeciwko Politechnice W. w W. o ustalenie naruszenia dóbr osobistych, zadośćuczynienie i nakazanie przeproszenia, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 9 września 2004 r. [...]

oddalił kasację i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 800 zł (osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód Jacek B. w pozwie przeciwko Politechnice W. w W. domagał się ustalenia, że strona pozwana naruszyła jego dobra osobiste przez przypisanie mu nieprawdziwych i niemających miejsca zachowań, zasądzenia kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia za bezprawne naruszenie dóbr osobistych oraz nakazania stronie pozwanej przeproszenia go za przypisanie mu zachowań polegających na używaniu pod adresem Komisji Dyscyplinarnej dla studentów Politechniki W, a w szczególności jej przewodniczącego - w trakcie posiedzenia w dniu 3 kwietnia 1998 r. - obraźliwych określeń.

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 29 września 2003 r. [...] oddalił powództwo. Sąd ustalił, że powód był zatrudniony u strony pozwanej w charakterze nauczyciela akademickiego w okresie od 1 października 1995 r. do 30 września 2003 r. na Wydziale Informatyki i Zarządzania. W dniu 14 lipca 1998 r. do Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich Politechniki W. został skierowany wniosek o ukaranie powoda za postępowanie uchybiające godności zawodu nauczycielskiego oraz uchybienie obowiązkom nauczyciela akademickiego i wydalenie go z zawodu nauczycielskiego. W listopadzie 1997 r. doszło do zatrzymania przez Policję studenta Politechniki W. Waldemara G. w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa. Dziekan Wydziału Górniczego skierował do Komisji Dyscyplinarnej dla studentów Politechniki W. pismo z wnioskiem o wydalenie Waldemara G z uczelni. Waldemar G. zwrócił się do Samorządu Studenckiego Politechniki W. z prośbą o przydzielenie mu przedstawiciela, którym został powód, będący w tym samym czasie również studentem. W dniu 3 kwietnia 1998 r. odbyło się posiedzenie Komisji Dyscyplinarnej dla studentów Politechniki W. w sprawie Waldemara G Posiedzenia Komisji Dyscyplinarnej, oprócz protokołowania, były nagrywane. Następnie protokół był przepisywany na maszynie przez protokolanta, a jego treść „weryfikowana” była z treścią nagrania. W skład Komisji wchodzili Andrzej P -jako przewodniczący oraz Elżbieta N., Krzysztof S., Konrad K. i Sebastian M. -jako członkowie. Jako oskarżyciel występował Andrzej D. W posiedzeniu Komisji brała udział Grażyna Z. broniąca uprawnień studenta. Na sali pojawił się również powód reprezentujący samorząd studencki. W pewnym momencie przewodniczący Komisji zwrócił się do powoda ze stwierdzeniem, że został on skreślony z listy studentów w dniu 13 marca 1998 r. Wówczas powód wskazał, że decyzja, o której mówi przewodniczący nie istnieje, a w każdym razie jest nieprawomocna. Przewodniczący pouczył powoda, że jego rola w posiedzeniu Komisji sprowadzać się może jedynie do roli obserwatora, a w żadnym wypadku nie może być „kojarzona” z udziałem czynnika społecznego, gdyż przepisy tego nie przewidują. Przed posiedzeniem Komisji Dyscyplinarnej powód umówił się z Waldemarem G, że każdy z nich będzie nagrywać przebieg posiedzenia na taśmę magnetofonową przy czym Waldemar G miał tego dokonać bez wyjmowania dyktafonu z kieszeni marynarki. W pewnym momencie powód włączył dyktafon i bez zgody Komisji oraz jej przewodniczącego zaczął nagrywać przebieg posiedzenia. Mimo braku zgody ze strony przewodniczącego Komisji, powód wielokrotnie zabierał głos, utrudniając prowadzenie postępowania. Powód zwracał uwagę przewodniczącemu, że w sposób rażący narusza procedurę i nie posiada umocowania do przewodniczenia Komisji z uwagi na złożenie przez powoda wniosku o jego wyłączenie. Powód zarzucał też Komisji działanie na polecenie Rektora. W wyniku zachowania powoda, pomiędzy nim a przewodniczącym doszło do ostrej wymiany zdań, po czym przewodniczący Komisji zarządził przerwę. Po przerwie, w wyniku prośby Waldemara G. skierowanej do powoda, by ten zaprzestał nagrywania posiedzenia, jak też wskutek stwierdzenia Grażyny Z., że takie działanie powoda pogarsza tylko sytuację Waldemara G, powód zaprzestał nagrywania. W związku z zachowaniem powoda na posiedzeniu w dniu 3 kwietnia 1998 r. został skierowany wniosek do Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich Politechniki W. o ukaranie powoda za postępowanie uchybiające godności zawodu nauczycielskiego oraz uchybienie obowiązkom nauczyciela akademickiego i wydalenie go z zawodu nauczycielskiego. W dniu 24 maja 1999 r. Komisja Dyscyplinarna dla Nauczycieli Akademickich Politechniki W. orzekła o wydaleniu powoda z zawodu nauczycielskiego, połączonym z zakazem przyjmowania go do pracy w zawodzie nauczycielskim. Następnie, w dniu 27 kwietnia 2000 r. zapadło orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa utrzymujące w mocy orzeczenie z dnia 24 maja 1999 r. Orzeczenie to zostało uchylone przez Sąd Najwyższy z uwagi na naruszenie przepisów procesowych. Orzeczeniem Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego z 5 czerwca 2002 r. zostało uchylone orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich Politechniki W, a postępowanie wobec powoda zostało umorzone wskutek przedawnienia postępowania dyscyplinarnego. Odwołanie powoda od tego orzeczenia zostało oddalone postanowieniem Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2002 r. Od orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego z 5 czerwca 2002 r. złożył także odwołanie Rzecznik Dyscyplinarny dla Nauczycieli Akademickich Politechniki W, które postanowieniem z 24 lipca 2003 r. zostało odrzucone.