Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 7 lipca 2005 r. sygn. II UK 271/04
Naruszenie art. 5 k.p.c. przez niepouczenie osoby głęboko chorej psychicznie o konieczności ustanowienia pełnomocnika w procesie nie powoduje nieważności postępowania, lecz może być uchybieniem mogącym mieć wpływ na wynik sprawy (art. 3931 pkt 2 k.p.c.).
Przewodniczący SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Józef lwulski, Herbert Szurgacz
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2005 r. sprawy z wniosku Haliny S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 4 sierpnia 2004 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania z orzeczeniem o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy wyrokiem z dnia 19 lutego 2003 r. oddalił odwołanie Haliny S. od decyzji Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 25 marca 2002 r. w przedmiocie odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS stwierdził całkowitą niezdolność ubezpieczonej do pracy, lecz przyjął, że powstała ona po upływie 18 miesięcy od ustania objęcia ochroną ubezpieczeniową przypadającego na okres od dnia 1 stycznia 1970 r. do dnia 31 grudnia 1979 r. Celem stwierdzenia spełnienia warunków przewidzianych w art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) Sąd przeprowadził dowód z dokumentacji leczenia ubezpieczonej i opinii biegłego psychiatry, na podstawie których ustalił, że nieleczone psychiatrycznie zmiany osobowości ubezpieczonej występowały od 1980 r., natomiast niezdolność do pracy związana z rozwiniętą psychozą powstałą najwcześniej około 1985 r.
