Wyrok SN z dnia 5 maja 2005 r. sygn. II UK 201/04

Kwota przychodu mającego wpływ na zawieszenie emerytury osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 104 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest ustalana niezależnie od podstawy wymiaru składek zadeklarowanej przed przyznaniem prawa do świadczenia oraz po jego przyznaniu w przypadku dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2005 r. sprawy z wniosku Grażyny B.-M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w G. o emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 maja 2004 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 września 2002 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w G. zawiesił od dnia 1 marca 2000 r. wypłatę emerytury wnioskodawczyni Grażynie B.-M. na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) z powodu kontynuowania działalności zarobkowej.

Po rozpoznaniu odwołania wnioskodawczyni Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu wyrokiem z dnia 3 stycznia 2003 r. [...] zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał prawo do wypłaty emerytury. Sąd ustalił, że prawo do emerytury na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach zostało przyznane wnioskodawczyni prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającym odmowną decyzję organu rentowego. W sprawie zakończonej tym wyrokiem Sąd uznał, że wnioskodawczyni -jako osoba prowadząca indywidualną kancelarię adwokacką - w zakresie prawa do emerytury, podobnie jak w zakresie ubezpieczenia społecznego, jest traktowana jak pracownik i przy spełnieniu wymaganych warunków może przejść na emeryturę w wieku określonym w tym przepisie. W wykonaniu tego wyroku organ rentowy wydał w dniu 27 czerwca 2002 r. decyzję ustalającą wysokość emerytury i zawiesił jej wypłatę do czasu złożenia oświadczenia o wysokości przychodów od dnia 1 marca 2000 r. Po złożeniu tego oświadczenia organ rentowy stwierdził, że wnioskodawczyni w dacie przyznania prawa do emerytury kontynuowała prowadzenie dotychczasowej działalności i w związku z tym zaskarżoną decyzją zawiesił wypłatę emerytury. Oceniając podstawę prawną tej decyzji Sąd uznał, że przepis art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach, stanowiący, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą na rzecz którego wykonywał zatrudnienie bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, nie ma zastosowania do wnioskodawczyni. Przepis wszedł bowiem w życie dnia 1 lipca 2000 r. i odnosi się do stanów zaistniałych od tej daty. Emerytura została przyznana wnioskodawczyni od dnia 1 marca 2000 r. i przepis ten wówczas nie obowiązywał. Ponadto przepis odnosi się do osób, które w dniu 1 lipca 2000 r. kontynuowały zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, natomiast wnioskodawczyni nie pozostawała w stosunku pracy lecz prowadziła indywidualną kancelarię adwokacką.