Wyrok SN z dnia 19 października 2004 r. sygn. II KK 279/04

W myśl przepisu art. 387 § 2 k.p.k. uwzględnienie przez sąd wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego jest możliwe tylko wtedy, gdy nie budzi wątpliwości nie tylko zasadnicza kwestia sprawstwa czynu przez określoną osobę, ale wszelkie te okoliczności, które są istotne dla ustaleń o odpowiedzialności karnej sprawcy, w tym dla właściwej oceny prawnej czynu będącego przedmiotem osądu.

Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki.

Sędziowie: SN D. Rysińska (sprawozdawca),

SO (del. do SN) T. Artymiuk.

Prokurator Prokuratury Krajowej: W. Smardzewski.

Sąd Najwyższy w sprawie Piotra B., skazanego z art. 156 § 2 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 19 października 2004 r., kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 22 stycznia 2004 r.,