Orzeczenie
Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 16 listopada 2004 r. sygn. III SPP 42/04
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski (sprawozdawca, uzasadnienie)
SSN Kazimierz Jaśkowski
SSN Jerzy Kuźniar
SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
SSN Andrzej Wasilewski
Protokolant Izabela Twardowska-Mędrek
z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka
w sprawie ze skargi Jana Ł.
dotyczącej przewlekłości postępowania przed Sądem Apelacyjnym w G.
po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 listopada 2004 r.,
zagadnienia prawnego przekazanego do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 28 października 2004 r., sygn. akt III SPP 1/04,
"Czy do skargi na przewlekłość postępowania, uregulowanej w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843), rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy, stosuje się przymus adwokacko - radcowski (art. 3932 k.p.c.)?".
podjął uchwałę:
Do skargi na przewlekłość postępowania uregulowanej w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843), rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy w sprawie cywilnej, stosuje się przymus adwokacko-radcowski (art. 3932 k.p.c.);
oraz postanowił nadać jej moc zasady prawnej.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 października 2004 r., III SPP 1/04, Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów na podstawie art. 59 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego rozpatrywane zagadnienie prawne. Wyłoniło się w następującym stanie sprawy:
Jan Ł. pismem z dnia 20 września 2004 r. wniósł osobiście „skargę na opieszałość postępowania Sądu Apelacyjnego w G.” (art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz.U. Nr 179, poz. 1843), zarzucając, że wniesiona przezeń w połowie grudnia 2003 r. apelacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 14 listopada 2003 r., , wydanego w sprawie o ustalenia wysokości emerytury, która do Sądu Apelacyjnego w G. wpłynęła w dniu 6 stycznia 2004 r., do chwili wniesienia skargi nie została rozpoznana, a w konsekwencji wniósł o stwierdzenie, że w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w G. nastąpiła przewlekłość postępowania oraz o zasądzenie „nawiązki za szkody i straty moralne, jakimi skutkuje zwłoka w sprawiedliwym rozstrzygnięciu sprawy”. Wiceprezes Sądu Apelacyjnego w G. pismem z dnia 12 października 2004 r. w odpowiedzi na skargę Jana Ł. wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że brak jest znamion nieuzasadnionej zwłoki przy rozpoznaniu sprawy Jana Ł., gdyż okres od wpływu sprawy do Sądu Apelacyjnego w G., tj. od dnia 6 stycznia 2004 r. do wyznaczenia terminu rozprawy wynosi 9 miesięcy. Spowodowane jest to znaczną ilością spraw oczekujących na rozpoznanie apelacji. Wyznaczanie spraw następuje według kolejności ich wpływu. W miesiącu wpływu apelacji w sprawie Jana Ł. na rozpoznanie oczekiwało 3.573 apelacji w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, a obecnie oczekuje 3.988 takich spraw. Przewidywany termin rozpoznania przedmiotowej apelacji to początek 2005 r. Sędziowie Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych orzekają miesięcznie w 20 sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych i kilku sprawach pracowniczych, a ponadto rozpoznają zażalenia, co oznacza, że nie są w stanie rozpoznać większej liczby spraw. Oczekiwanie na rozpoznanie sprawy nie wynika z przyczyn leżących po stronie Sądu.
