Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004 r. sygn. III SK 30/04

Karze pieniężnej, określonej w art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.) podlega także ten, kto stosuje ceny i taryfy niezatwierdzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, chociaż do takiego zatwierdzenia już przedstawione.

Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2004 r. sprawy z odwołania P.E.P. SA w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki o nałożenie kary pieniężnej, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 25 czerwca 2002 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie-Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 16 maja 2002 r. wymierzył przedsiębiorstwu energetycznemu P.E.P. SA karę pieniężną w wysokości 856.000 zł, co stanowiło równowartość 2,5% przychodu z całości działalności koncesjonowanej w 2001 r., za to, iż Spółka ta stosowała taryfy nie przestrzegając obowiązku wynikającego z art. 47 ustawy - Prawo energetyczne, tj. przedstawienia ich Prezesowi URE do zatwierdzenia, zgodnie z art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo energetyczne.

Od decyzji tej odwołanie wniosła Spółka P.E.P. SA domagając się zmiany zaskarżonej decyzji w części dotyczącej wymierzonej kary pieniężnej ponad 40.000 zł. Odwołująca się zarzuciła wadliwe określenie podstaw wymierzonej kary (art. 56 ust. 3 Prawa energetycznego). Kara za „przewinienie" określone w art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo energetyczne, tj. stosowanie cen i taryf bez przedstawienia ich do zatwierdzenia Prezesowi URE - zdaniem odwołującej się Spółki - powinna być wymierzana na podstawie przychodów z poszczególnych rodzajów działalności koncesjonowanej, tj. za brak przedstawienia do zatwierdzenia taryfy dla ciepła - na podstawie przychodu osiągniętego z działalności prowadzonej na podstawie koncesji na wytwarzanie ciepła, zaś za brak przedstawienia do zatwierdzenia taryfy dla energii elektrycznej - na podstawie przychodu osiągniętego z działalności prowadzonej na podstawie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej; tymczasem Prezes URE wyliczył karę od przychodów ze wszystkich działalności koncesjonowanych. Ponadto wadliwie uwzględnił okres od przedstawienia Prezesowi URE wniosku o zatwierdzenie taryf do wydania decyzji o ich zatwierdzeniu, chociaż według odwołującego się przedstawienie takiego wniosku oznacza wypełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo energetyczne. Odwołująca się Spółka uważa, że nie miała obowiązku posiadania koncesji, a co za tym idzie - obowiązku przedstawienia do zatwierdzenia taryf dla energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła dla źródeł zlokalizowanych w miejscowościach W. i Z. Natomiast „poprzedni rok podatkowy", o którym mowa w art. 56 ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, to rok poprzedzający datę naruszenia, nie zaś (jak uznał Prezes URE) - datę wydania decyzji o ukaraniu.