Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2004 r. sygn. V CK 598/03

W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego sąd może z urzędu orzec o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu, który zobowiązał się dostarczyć powód.

Sędzia SN Bronisław Czech (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Barbara Myszka

Sędzia SN Elżbieta Skowrońska-Bocian

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej im. „O.” w M. przeciwko Janinie T. o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 20 kwietnia 2004 r. kasacji pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 31 maja 2001 r. oraz wyroku uzupełniającego Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 5 lipca 2001 r.

uchylił zaskarżone wyroki i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Świdnicy do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach procesu za instancję kasacyjną.

Uzasadnienie

Powodowa Spółdzielnia wnosiła o orzeczenie eksmisji pozwanej podnosząc, że jest w trudnej sytuacji finansowej, którą może poprawić przez sprzedaż mieszkania zajmowanego przez pozwaną. Powódka proponowała pozwanej sprzedaż tego mieszkania za 45 000 zł. Pozwana gotowa byłaby je kupić, ale za cenę 15 000 zł, która jest dla powódki nie do przyjęcia. Powódka zaoferowała też pozwanej mieszkanie w sąsiednim Z., trochę mniejsze, ale pozwana nie chce przeprowadzić się do niego, w związku z czym powódka wypowiedziała umowę najmu. W piśmie procesowym z dnia 20 czerwca 2000 r. wniosła o rozwiązanie najmu i orzeczenie eksmisji pozwanej, ponawiając propozycję dostarczenia jej lokalu „zamiennego” w Z. Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 13 marca 2001 r. oddalił powództwo, ustalając, że pozwana mieszka w przedmiotowym mieszkaniu prawie 20 lat. Była, tak jak i jej mąż, pracownikiem powodowej Spółdzielni. Ma 62 lata, jest samotna, na emeryturze. WM. Mieszkają jej dzieci: dwaj synowie, mający własne domy, i córka wynajmująca mieszkanie komunalne. Sąd ten przyjął, że Spółdzielnia nie wykazała istnienia ważnych przyczyn, o jakich mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787, ze zm. - dalej: „u.naj.lok.”), a w szczególności nie wykazała, by znajdowała się w tak trudnej sytuacji finansowej, która zmuszałaby ją do sprzedaży mieszkania. Poza tym - zdaniem Sądu Rejonowego - ze względu na sytuację pozwanej, orzeczenie eksmisji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Sąd Rejonowy przyjął również, że wypowiedzenie przez powódkę umowy najmu nie było skuteczne, gdyż pismo, w którym było zawarte jej oświadczenie woli, podpisał Zbigniew W., który wówczas nie był członkiem zarządu, a podpis samego zastępcy prezesa Spółdzielni Zdzisława C. był niewystarczający.