Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 17 marca 2004 r. sygn. II CK 91/03

Rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem (art. 914 w związku z art. 913 § 2 k.c.).

Sędzia SN Helena Ciepła (przewodniczący)

Sędzia SN Bronisław Czech

Sędzia SN Maria Grzelka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Reginy W. przeciwko Eugenii G. o rozwiązanie umowy dożywocia, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 17 marca 2004 r. kasacji powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 listopada 2002 r.

oddalił kasację i nie obciążył powódki kosztami procesu za instancję kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny w Poznaniu zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 31 grudnia 2001 r. i oddalił powództwo o rozwiązanie umowy dożywocia wniesione przez Reginę W. początkowo przeciwko Piotrowi i Robertowi G., a następnie przeciwko Eugenii G. Do przekształcenia po stronie pozwanej doszło w Sądzie pierwszej instancji po tym, jak się okazało, że zanim powódka wystąpiła z pozwem, zobowiązani z umowy o dożywocie zbyli nieruchomość będącą przedmiotem umowy na rzecz Eugenii G. W związku z tym powódka wezwała do udziału w sprawie w charakterze pozwanej Eugenię G. i skierowała przeciwko niej zarzuty podniesione wcześniej wobec pozwanych Piotra i Roberta G., a jednocześnie strony wyraziły zgodę na zwolnienie tych ostatnich od dalszego udziału w sprawie. Sąd Apelacyjny, odmiennie niż Sąd Okręgowy, uznał, że nie było podstaw do przyjęcia, iż pomiędzy powódką i rodziną G. doszło do wyjątkowej sytuacji uzasadniającej zastosowanie art. 913 § 2 k.c. Za bezzasadny uznał przy tym zarzut pozwanej dotyczący niedopuszczalności żądania przez powódkę rozwiązania umowy o dożywocie po zbyciu nieruchomości przez zobowiązanych i wyraził pogląd, że zbycie nieruchomości nie pozbawia dożywotnika możliwości dochodzenia roszczenia z art. 913 § 2 k.c., z tym że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy powódce przysługiwałoby prawo żądania rozwiązania umowy o dożywocie jedynie w zakresie dotyczącym udziału wynoszącego 1/2 część we własności nieruchomości, skoro mąż powódki, zawierający wraz z nią umowę po stronie przekazującej, zmarł i jego prawo dożywocia oraz związane z nim roszczenie o rozwiązanie umowy wygasło.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00