Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 5 sierpnia 2003 r. sygn. III KK 13/03

Sprostowanie w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) umożliwia zainteresowanemu przedstawienie własnej wersji wydarzeń. Nakazując odnoszenie się do faktów, ustawodawca zezwala prostującemu wiadomość na przedstawienie opinii publicznej tego, jak te fakty odbiera. Tak więc sprostowanie, z natury rzeczy, służy przedstawieniu przez prostującego jego subiektywnego punktu widzenia.

O tym, czy d. tekst jest „sprostowaniem” decyduje nie pojedyncze zdanie, lecz całość i sens wypowiedzi skierowanej do czasopisma.

Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański.

Sędziowie SN: A. Deptuła, J. Sobczak (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie Jana P., oskarżonego z art. 46 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2003 r., kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 17 września 2002 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 23 kwietnia 2002 r.,

oddalił kasację, jako oczywiście bezzasadną (...).

UZASADNIENIE

Jan P. został oskarżony o to że: dnia 17 grudnia 2000 r. w M. opublikował w Tygodniku Powiatowym „Co słychać” Nr 50 (168) z dnia 17 grudnia 2000 r. sprostowanie Stanisława K. i Stanisława S. do artykułu zamieszczonego w Tygodniku Powiatowym „Co słychać?” Nr 46 (164) z dnia 19 listopada 2000 r. - wbrew warunkom określonym w art. 32 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) w ten sposób, że umieścił sprostowanie w kolejnym czwartym, nie trzecim numerze czasopisma oraz bez zgody wnioskodawców dokonał zmian sprostowania, dodając mu tytuł „Gimnazjum (bez) honoru” co osłabia znaczenie sprostowania i zniekształca intencje jego autorów, a nadto dokonał skomentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze czasopisma, tj. o popełnienie czynu przewidzianego w art. 46 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00