Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2003 r. sygn. III DS 23/02

Wywieranie przez lekarza wpływu na leczonego pacjenta w celu skłonienia go do zachowań leżących w interesie majątkowym tego lekarza, dyskwalifikuje go moralnie i uzasadnia orzeczenie surowej kary dyscyplinarnej.

Przewodniczący SSN Andrzej Siuchniński

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2003 r. sprawy obwinionego Adama B., na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego z dnia 1 marca 2002 r.

zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że utrzymał w mocy orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w Warszawie z dnia 22 lutego 2001 r. i kosztami postępowania z rewizji nadzwyczajnej obciążył obwinionego.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Lekarski w Warszawie orzeczeniem z dnia 1 marca 2002 r. zmienił zaskarżone przez obwinionego Adama B. orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w Warszawie z dnia 22 lutego 2002 r., wymierzające mu karę jednego roku zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza, w ten tylko sposób, że wymierzył mu karę nagany, a w pozostałym zakresie utrzymał orzeczenie w mocy, obciążając obwinionego kosztami postępowania. Naczelny Sąd Lekarski podtrzymał stanowisko Sądu pierwszej instancji, że obwiniony naruszył zasady etyki lekarskiej zawierając transakcję kupna mieszkania z leczonym przezeń pacjentem-narkomanem. Wchodzenie w tego rodzaju stosunki majątkowe z pacjentem z uwagi na szczególny związek łączący lekarza z leczonym jest niedopuszczalne i nieetyczne nawet przy zachowaniu ekwiwalentności świadczeń. W konsekwencji orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego nie budziło wątpliwości co do winy obwinionego lekarza. Natomiast orzeczenie „jednej z najcięższych kar” jednego roku zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza było rażąco wygórowane. Wprawdzie obwiniony nie wykazał skruchy, jednakże wcześniej nie był karany dyscyplinarnie. Ponadto nie były przekonujące ustalenia co do tego, że „zapłacona przez niego cena za mieszkanie znacznie odbiegała od wartości”. W takich okolicznościach sprawy adekwatne do popełnionego czynu było orzeczenie kary nagany.