Wyrok SN z dnia 3 października 2003 r. sygn. III RN 122/02

Organ administracji publicznej wydający decyzję o pozwoleniu na budowę ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu okoliczność, że w chwili wydawania tego pozwolenia inwestor nie posiada obowiązującej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dotyczącej działki budowlanej, na której ma być realizowana inwestycja, wymaganej art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2003 r. sprawy ze skargi Hanny P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 22 listopada 1999 r. [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 stycznia 2002 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Celnego w G. decyzją SAD z dnia 21 lutego 1996 r. dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym banany z Ekwadoru importowane przez firmę PPHU „L." - należącą do Hanny K., która w wyniku zawarcia związku małżeńskiego zmieniła następnie nazwisko i występuje nadal w postępowaniu jako Hanna P. - stosując do wymiaru cła preferencyjną stawkę celną „0%" od wartości towaru, na podstawie przedłożonego przez importera świadectwa pochodzenia towaru na formularzu „A Nr 22481" z dnia 16 lutego 1996 r. Następnie, wobec powziętych przez Urząd Celny w G. wątpliwości co do rzetelności i autentyczności załączonego do zgłoszenia celnego formularza „A", a w szczególności co do wiarygodności pieczęci odbitej na tym formularzu, Dyrektor Urzędu Celnego w G. za pośrednictwem Głównego Urzędu Ceł przesłał powyższy dokument do weryfikacji właściwym władzom ekwadorskim. Pismem z dnia 9 sierpnia 1996 r. Biuro Regionalne Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Przemysłu Handlu Integracji i Rybołówstwa w Pasie Nadmorskim w Ekwadorze poinformowało polskie organy celne, że świadectwo o nr 22481 nie zostało wystawione przez to Biuro Regionalne, a złożona na nim pieczęć oraz podpis nie pokrywają się z używanymi przez to Biuro Regionalne. W tej sytuacji, Dyrektor Urzędu Celnego w G. postanowieniem z dnia 8 listopada 1996 r., wydanym na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., wznowił postępowanie w sprawie zakończonej uprzednio decyzją ostateczną z dnia 21 listopada 1996 r., a następnie decyzją z dnia 23 stycznia 1997 r. uchylił poprzednią decyzję w sprawie dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym importowanych z Ekwadoru bananów w części dotyczącej zastosowania preferencyjnej „0%" stawki celnej od sprowadzonego towaru i zastosował stawkę celną w wysokości 20%. W uzasadnieniu tej decyzji Dyrektor Urzędu Celnego w G. stwierdził w szczególności, że strona nie udokumentowała jednego z trzech koniecznych wymogów, jakie warunkują zastosowanie preferencyjnej stawki celnej, a mianowicie wymagania dotyczącego udokumentowania pochodzenia towaru poprzez prawidłowo sporządzony dokument stanowiący dowód pochodzenia towaru, czyli świadectwo sporządzone na formularzu „A". Prezes Głównego Urzędu Ceł w wydanej w wyniku odwołania strony decyzji z dnia 23 kwietnia 1997 r. nie uwzględnił wyjaśnień przedstawionych przez skarżącą w których podnosiła ona, że z pisma podpisanego przez Podsekretarza Handlu Zagranicznego Ekwadoru, jakie skierowane zostało do Ministerstwa Spraw Zagranicznych tego kraju, wynika, że - wbrew wcześniejszym informacjom - pieczątka, podpis oraz formularz świadectwa pochodzenia towaru „Form A nr 22481" są autentyczne i w odpowiednim czasie zostały już zarejestrowane w rejestrach urzędów celnych Polski. W tej sytuacji, w wyniku przedstawionego przez stronę w jej piśmie z dnia 19 stycznia 1999 r. żądania wznowienia postępowania w niniejszej sprawie z uwagi na uzyskanie nowego dowodu w postaci świadectwa pochodzenia „Form A nr 22481", Prezes Głównego Urzędu Ceł postanowieniem z dnia 8 kwietnia 1999 r. wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z dnia 23 kwietnia 1997 r., a następnie decyzją z dnia 20 kwietnia 1999 r. odmówił uchylenia swej wcześniejszej decyzji, stwierdzając w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, że nowe świadectwo zostało złożone przez stronę dopiero po upływie jedne-go roku od dnia dostawy towaru, a tym samym nie został spełniony jeden z warunków określonych w umowie międzynarodowej i dotyczących złożenia takiego świadectwa, co przesądziło o tym, że w danym wypadku brak było podstawy do zastosowania preferencyjnej stawki celnej.