Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2003 r. sygn. III RN 50/02

Zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2003 r. sprawy ze skargi Grażyny R. i Ryszarda R. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 29 lutego 2000 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, na skutek rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2001 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Zaskarżony rozpatrywaną rewizją nadzwyczajną wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2001 r. zapadł po rozważeniu przez ten Sąd następującego stanu faktycznego.

Decyzją z dnia 29 lutego 2000 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-U. z dnia 20 października 1999 r. określającą Grażynie i Ryszardowi R. podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu sprzedaży w 1994 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Uzasadnienie decyzji zawiera ustalenie, że Grażyna i Ryszard R. w dniu 4 sierpnia 1994 r. sprzedali spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. Ż. za kwotę 60.000 zł. Oświadczeniem z dnia 12 sierpnia 1994 r. zadeklarowali, że uzyskany dochód z tej transakcji przeznaczą w terminie ustawowym na kupno działki budowlanej i budowę domu. Pomimo tego oświadczenia podatnicy nie dokonali zadeklarowanych wydatków. Nie dysponują bowiem żadnymi dowodami w tym zakresie. Izba Skarbowa nie podzieliła zarzutów podatników o naruszeniu przepisów art. 122 i 123 Ordynacji podatkowej. Uznała, że organ podatkowy pierwszej instancji poczynił wszelkie starania w celu współdziałania z podatnikami, którzy uchylali się od tego, o czym świadczy ośmiokrotna zmiana miejsca zamieszkania w okresie od 1994 r. do 1999 r. Przedawnienie zobowiązania podatkowego nie nastąpiło, gdyż - według Izby Skarbowej - stosownie do przepisu art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, pięcioletni termin przedawnienia upływał dopiero z dniem 31 grudnia 1999 r. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podatnicy zarzucili naruszenie art. 68 Ordynacji podatkowej, a także art. 210 Ordynacji podatkowej, z uwagi na nieustosunkowanie się do zarzutu przedawnienia prawa do wydania decyzji. Pełnomocnik skarżących uważa, że prawo do wydania decyzji i określenia zobowiązania podatkowego wygasło w dniu 31 grudnia 1997 r.