Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2003 r. sygn. III KKO 4/03

Przepis art. 36 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz.U. Nr 38, poz. 230 ze zm.) przekazywał do właściwości organów administracyjnych rozpoznawanie jedynie roszczeń odszkodowawczych pozostających w bezpośrednim związku przyczynowym z wykonywaniem praw wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski (sprawozdawca), Kazimierz Jaśkowski

przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości Małgorzata Kosicka

przedstawiciel Ministra Środowiska Maria Duczmal

Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 28 listopada 2003 r. sprawy z wniosku Zbigniewa G. i Henryki G. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Sądem Rejonowym w Kielcach a Ś. Urzędem Wojewódzkim w K. - Wydziałem Ochrony Środowiska i Rolnictwa o zapłatę.

uznał, że właściwym do rozpoznania sprawy jest Sąd Rejonowy w Kielcach.

Uzasadnienie

Zbigniew G. i Henryka G. zwrócili się do Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym z wnioskiem o rozpatrzenie negatywnego sporu kompetencyjnego powstałego, jak wywodzą wnioskodawcy w treści swego wniosku: „wobec prawomocnego odrzucenia pozwu [...] przez Sąd Rejonowy w Kielcach i oddalenia skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie zakończonego wyrokiem NSA [...] z powodu nałożonego zobowiązania na nas przez Sąd Rejonowy w Kielcach pod rygorem odrzucenia pozwu". W uzasadnieniu swego wniosku wnioskodawcy wskazali na to, że:

Po pierwsze, Sąd Rejonowy w Kielcach postanowieniem z dnia 31 marca 1998 r. [...] odrzucił wniesiony przez wnioskodawców pozew przeciwko K. Zakładom Przemysłu Wapienniczego S.A. w M. o zasądzenie na ich rzecz kwoty 3.000 zł tytułem odszkodowania za wycięcie 28 drzew. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Rejonowy w Kielcach stwierdził, że decyzją z dnia 23 grudnia 1996 r. strona pozwana uzyskała pozwolenie wodnoprawne, które obejmowało między innymi prawo do odprowadzania wód z kamieniołomu „O." do rzeki H., a jednym z warunków uzyskanego pozwolenia było prowadzenie przez nią konserwacji koryta tej rzeki na odcinku 2 km od miejsca zrzutu wód kopalnianych, co obejmuje także brzeg rzeki przylegający do działki powodów. We wrześniu 1997 r. pracownicy strony pozwanej przystąpili do konserwacji koryta rzeki na tym odcinku i w ramach tych prac wycięli również drzewa i odrosty rosnące na działce powódki w odległości od 20 cm do 280 cm od lewego brzegu rzeki. W tej sytuacji Sąd Rejonowy stwierdził, że - zgodnie z art. 36 i nast. ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz.U. Nr 38, poz. 230 ze zm.) - do rozstrzygania sporów powstałych w związku z powstaniem szkody wyrządzonej w wyniku prowadzenia działalności na podstawie uzyskanego uprzednio pozwolenia wodnoprawnego właściwe są terenowe organy administracji rządowej wydające takie pozwolenia.