Wyrok SN z dnia 2 października 2003 r. sygn. I PK 420/02

Sąd nie ma podstaw do bilansowania różnic w wynagrodzeniu za pracę i powinien zasądzić niedopłatę wynagrodzenia, a jego wzrost potraktować jako dorozumiane porozumienie zmieniające, jeżeli w dłuższym okresie po bezprawnej zmianie zasad wynagradzania, pracownik uzyskuje początkowo wynagrodzenie niższe, a następnie wyższe, od umówionego.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2003 r. sprawy z powództwa Mieczysława W. przeciwko Zakładowi Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu „K.” Spółce z o.o. w S. o wynagrodzenie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 16 maja 2002 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Strzelinie z dnia 18 grudnia 2001 r. [...] w części oddalającej powództwo i w tym zakresie sprawę przekazał temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, jak też orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.