Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Uchwała SN z dnia 25 lutego 2002 r. sygn. I KZP 2/2002

W sytuacji, gdy skazany wykonał obowiązki wynikające z istoty kary ograniczenia wolności i pozostałe obowiązki z nią związane, z wyjątkiem obowiązku naprawienia szkody, sąd orzekający na podstawie art. 65 k.k.w. o zamianie tej kary na karę zastępczą przyjmuje za podstawę orzeczenia zakres kary pozostającej jeszcze do wykonania, ustalony w trybie art. 64 k.k.w.

Przewodniczący: sędzia SN S. Zabłocki.

Sędziowie SN: H. Gradzik, P. Kalinowski (sprawozdawca).

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.

Sąd najwyższy w sprawie Leszka L., po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 29 listopada 2001 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy orzekając o zamianie kary ograniczenia wolności na podstawie art. 65 k.k.w. na karę zastępczą, w sytuacji wykonania przez skazanego całości pracy wskazanej przez sąd i zrealizowania pozostałych obowiązków, łączących się z tą karą przy uchylaniu się skazanego od obowiązku naprawienia szkody (art. 36 § 2 k.k.), sąd może określać rozmiar kary zastępczej w zależności od stopnia realizacji poszczególnych obowiązków?”

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

UZASADNIENIE

Wątpliwość przedstawiona do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu powstała na tle następującego stanu faktycznego. Sąd Rejonowy w K. nakazem karnym z dnia 12 listopada 1998 r. w sprawie II K 1965/98 uznał Leszka L. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 209 § 1 k.k. i na podstawie tego przepisu w zw. z art. 34 § 1 i 2 k.k. oraz art. 35 § 1 k.k. wymierzył mu karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Natomiast w oparciu o przepisy art. 36 § 2 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 3 k.k. oraz art. 72 § 2 k.k. sąd zobowiązał skazanego do bieżącego łożenia na utrzymanie córek oraz częściowego naprawienia szkody z tytułu zaległych alimentów, poprzez zapłacenie na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. kwoty 1.500 zł w terminie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00