Uchwała SN z dnia 23 października 2002 r. sygn. I KZP 33/02

Przepis art. 115 § 3 k.k., stanowiąc, że przestępstwami podobnymi są m. in. przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, nie wymaga, aby porównywane przestępstwa były przestępstwami, do których ustawowych znamion należy stosowanie przemocy lub groźby jej użycia. Należy zatem przyjmować podobieństwo przestępstw także wtedy, gdy zastosowana przemoc lub groźba jej użycia pozostają poza zakresem znamion popełnionych przestępstw, ale faktycznie zostały one zrealizowane w warunkach wystąpienia takiego sposobu działania, który powinien być objęty opisem przypisanego sprawcy czynu.

Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański.

Sędziowie SN: E. Gaberle, L Misiurkiewicz (sprawozdawca).

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.

Sąd Najwyższy w sprawie Krzysztofa B., po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Ś., postanowieniem z dnia 1 sierpnia 2002 r, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy koniecznym do przyjęcia podobieństwa przestępstw w rozumieniu art. 115 § 3 k.k. w oparciu o kryterium przemocy lub groźby jej użycia, jest tylko popełnienie przestępstw, których ustawowym znamieniem jest przemoc lub groźba jej użycia, czy też należy dokonywać interpretacji, że podobieństwo w oparciu o te kryteria zachodzi także wobec sprawcy, który używa przemocy lub grozi jej użyciem, czyni to wbrew czyjejś woli, ale ani przemoc, ani groźba jej użycia nie należą do ustawowych znamion danego przestępstwa, jeżeli tak, to czy w takim wypadku użycie przemocy lub groźby jej użycia powinno się znaleźć w opisie przypisanego sprawcy przestępstwa?”