Wyrok SN z dnia 6 lutego 2002 r. sygn. III RN 209/00

Sprzedaż towaru znajdującego się w składzie celnym przed dopuszczeniem go do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie podlega podatkowi od towarów i usług (VAT).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2002 r. sprawy ze skargi Towarzystwa Finansowo-Leasingowego Spółki z o.o. w Z.G. na decyzję Izby Skarbowej w Z.G. z dnia 17 czerwca 1999 r. [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc maj 1995 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2000 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2000 r. Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu oddalił skargę Towarzystwa Finansowo-Leasingowego Spółki z o.o. w Z.G. na decyzję Izby Skarbowej w Z.G. z dnia 17 czerwca 1999 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za maj 1995 r.

Od powyższego wyroku Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł rewizję nadzwyczajną, wskazując w niej rażące naruszenie prawa w zakresie - po pierwsze, podstawy, o której mowa w art. 393 pkt 1 KPC (prawnomaterialnej) - błędną wykładnię i błędne zastosowanie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w związku z postanowieniami § 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej (M.P. z 1995 r. Nr 2, poz. 27), obowiązującego w dacie powstania zobowiązania podatkowego przez niezasadne przyjęcie, że zobowiązanie to powstałe na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, nie zostało objęte zaniechaniem poboru podatku od towarów i usług według powołanego powyżej zarządzenia Ministra Finansów, oraz po drugie - w zakresie podstawy procesowej (art. 393 pkt 2 KPC) - przez rażące przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów. Wniosek rewizji nadzwyczajnej dotyczył uchylenia zaskarżonego wyroku oraz przekazania sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Poznaniu - do ponownego rozpoznania.