Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. III RN 110/01

W stanie prawnym obowiązującym w 1997 r., „usługi organizowania wycieczek z kompleksowym programem imprez” podlegały opodatkowaniu według 7% stawki podatku od towarów i usług (art. 18 ust. 2 w związku z art. 4 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm., a także w związku z poz. 63.30.11. załącznika nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz.U. Nr 42, poz. 264 ze zm. oraz z art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, Dz.U. Nr 88, poz. 439 ze zm.).

Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Ryszarda Walczaka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2002 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Turystyczno Handlowego „P.” Spółki z o.o. w S. na decyzję Izby Skarbowej w S. w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 1997 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 26 października 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 czerwca 1999 r. Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w S. określił Przedsiębiorstwu Turystyczno-Handlowemu „P.” Spółka z o.o. z siedzibą w S. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 1997 r. w kwocie 5.937 zł, wysokość zaległości podatkowej powstałej z tego tytułu w kwocie 238 zł oraz dodatkowe zobowiązanie podatkowe.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że kontrolowana Spółka zaniżyła w czerwcu 1997 r. podatek należny od sprzedaży usług turystyki wyjazdowej (kompleksowych imprez turystycznych) do Tunezji, które były rozbijane na dwie usługi: pobyt i przelot - opodatkowane według różnych stawek podatku od towarów i usług (pobyt -7 %, przelot - 0 %). Zgodnie z art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, usługi turystyki wyjazdowej traktowane są na równi z importem usług i opodatkowane podatkiem według stawki 7 %. Oferowane przez Spółkę „P.” „imprezy do Tunezji” miały charakter wycieczek zorganizowanych z kompleksowym programem imprez (symbol PKWiU 63.30.11). Inspektor Kontroli Skarbowej powołał się na wyjaśnienia do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), w których podano, że „usługi w zakresie organizowania wycieczek z kompleksowym programem imprez obejmują zazwyczaj transport pasażerów i bagażu, zakwaterowanie, zwiedzanie i podobne usługi”. Wyjaśnienia te wskazują na konieczność traktowania usług transportowych jako jednego z elementów usług wycieczkowych, a niejako samoistnej usługi. Spółka „P.” nie była wprawdzie organizatorem wycieczek do Tunezji, sprzedając swoim klientom imprezy zakupione u innych organizatorów, jednakże ujmowała je w swoim katalogu imprez jako sprzedaż kompleksowej usługi turystycznej, a niejako sprzedaż usługi transportu międzynarodowego w ogólnym pojęciu. Zdaniem Inspektora Kontroli Skarbowej, zarówno przedmiot opodatkowania, jak i stosowana stawka podatku od towarów i usług, muszą być nierozłącznie związane z końcowym efektem świadczonych czynności. Części składowe usługi nie mogą być przedmiotem odrębnego opodatkowania ani na gruncie statystycznym (wydane na podstawie ustawy o statystyce publicznej rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług), ani na gruncie podatkowym. Usługa transportu nie może być zatem wyłączona z całości wycieczki i opodatkowana według stawki 0%. Spółka „P.” dokonywała rezerwacji i zakupu, a następnie sprzedaży wycieczek do Tunezji, gdy znała już konkretnego klienta indywidualnego, zdecydowanego na zakup całego oferowanego przez Spółkę świadczenia (wycieczki zagranicznej), a nie jego poszczególnych składników. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 18 ust. 2 w związku z art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00