Wyrok SN z dnia 21 maja 2002 r. sygn. III RN 81/01

Pojęcie normatywne „siedziba urzędu celnego” (art. 284 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny, Dz.U. Nr 23, poz. 117 ze zm.) nie może być utożsamiane z określonym adresem, pod którym w danej miejscowości urzęduje organ urzędu celnego.

Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Józef lwulski, Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2002 r. sprawy ze skargi „P.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 26 listopada 1999 r. [...] w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2000 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 22 czerwca 1998 r., wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w związku z art. 262 oraz art. 275 § 3 pkt 1 i § 4 pkt 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.U. Nr 23, poz. 117 ze zm.), a także § 6 pkt 1 lit. h - lit. i oraz § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie opłat pobieranych przez organy celne (Dz.U. Nr 139, poz. 937 ze zm.), wymierzył Spółce z o. o. - Agencja Celna „P.” tzw. opłatę manipulacyjną i tzw. opłatę manipulacyjną dodatkową za wykonanie poza siedzibą urzędu celnego czynności służbowych polegających na założeniu i kontroli ośmiu zamknięć celnych oraz za wykonywanie tych czynności służbowych przez pięciu funkcjonariuszy Urzędu Celnego w W. W uzasadnieniu decyzji organ ten stwierdził, że w miejscu uznanym - Agencji Celnej „P.” na wniosek Spółki wykonywane były czynności służbowe przez funkcjonariuszy celnych, co stanowiło podstawę do wymierzenia tzw. opłaty manipulacyjnej dodatkowej. W odwołaniu od powyższej decyzji, Spółka zarzuciła naruszenie art. 275 § 4 pkt 5 Kodeksu celnego oraz § 8 zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 8 października 1997 r. w sprawie warunków, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny oraz warunków, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tym miejscu. Zdaniem Spółki, siedziba Agencji Celnej „P.” w W. spełnia wymagania tzw. miejsca uznanego i dlatego czynności kontroli celnej wykonywane przez funkcjonariuszy celnych w tym miejscu nie były czynnościami podejmowanymi na wniosek Spółki poza siedzibą lub czasem pracy urzędu celnego, a w konsekwencji brak było w danym wypadku podstawy do wymierzenia tzw. opłaty manipulacyjnej dodatkowej. Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 26 listopada 1999 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w W. z dnia 22 czerwca 1998 r. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Prezes Głównego Urzędu Ceł stwierdził, że: po pierwsze - zgodnie z art. 3 § 1 pkt 7 Kodeksu celnego, miejscem wyznaczonym lub miejscem uznanym przez organ celny jest inne niż urząd celny miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane w przepisach prawa celnego; po drugie - na podstawie wniosku Spółki z dnia 27 marca 1998 r., Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 17 czerwca 1998 r. uznał proponowane przez wnioskodawcę miejsce w Agencji Celnej „P.” w W. przy ul. M. za miejsce, o którym mowa jest w art. 3 § 1 pkt 7 Kodeksu celnego; po trzecie - w konsekwencji, skoro jest to miejsce inne aniżeli urząd celny, to za czynności funkcjonariuszy celnych dokonywane w tym miejscu na wniosek Spółki organ celny na podstawie art. 275 § 3 pkt 1 i § 4 pkt 5 Kodeksu celnego pobiera nie tylko tzw. opłatę manipulacyjną lecz także tzw. opłatę manipulacyjną dodatkową.