Wyrok SN z dnia 27 marca 2002 r. sygn. III RN 9/02

Określony w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 8 maja 2000 r., warunek pobierania zasiłku chorobowego „bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia” oznacza wystąpienie zdarzenia uprawniającego do takiego zasiłku w krótkim czasie potrzebnym osobie tracącej pracę na podjęcie innego zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej.

Przewodniczący SSN Maria Tyszel

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2002 r. sprawy ze skargi Zofii K. na decyzję Wojewody L. z dnia 12 stycznia 2000 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 8 maja 2001 r.

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 stycznia 2000 r. Wojewoda L. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Powiatowego Urzędu Pracy w L. z dnia 9 grudnia 1999 r. odmawiającą przyznania Zofii K. zasiłku dla bezrobotnych. Podstawą odmowy przyznania tego świadczenia było niespełnienie określonego w art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 ze zm.) warunku posiadania okresu zatrudnienia co najmniej 365 dni w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. W sprawie zostało ustalone, że skarżąca była zatrudniona od 1 grudnia 1994 r. do 31 marca 1999 r., a za okres od 1 kwietnia 1999 r. do 3 maja 1999 r. otrzymała odszkodowanie wobec skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art.36 Kodeksu pracy. Od 9 kwietnia 1999 r. do 3 grudnia 1999 r. otrzymywała zasiłek chorobowy. Jako bezrobotna zarejestrowała się w dniu 9 grudnia 1999 r. W okresie 18 miesięcy poprzedzających tę datę jej okres zatrudnienia wyniósł 296 dni. Do okresu uprawniającego do przyznania zasiłku dla bezrobotnych nie wlicza się okresu pobierania zasiłku chorobowego, gdyż prawo do tego zasiłku nie powstało bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia, jak tego wymaga przepis art. 23 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy. Zaliczeniu nie podlega również okres skróconego wypowiedzenia od 1 kwietnia 1999 r. do 31 maja 1999 r., gdyż za okres ten nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy (art. 23 ust. 2 pkt 4). Podstawy do przyznania zasiłku dla bezrobotnych ustala się według stanu istniejącego w dniu rejestracji. Gdyby skarżąca zrejestrowała się bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy (po dniu 31 marca 1999 r.), spełniałaby wszystkie wymagane warunki. Jednakże dokonała ona rejestracji dopiero w dniu 9 grudnia 1999 r.