Uchwała SN z dnia 8 listopada 2002 r. sygn. III CZP 44/02

Sędzia SN Zbigniew Strus (przewodniczący)

Sędzia SN Tadeusz Domińczyk

Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Skarbu Państwa, Urzędu Celnego w K. przy uczestnictwie Adama S. o przepadek rzeczy, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 8 listopada 2002 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Katowicach postanowieniem z dnia 23 maja 2002 r.:

„1. Czy unormowanie art. 58 § 1b pkt 3 kodeksu celnego w brzmieniu nadanym mu przez ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o zmianie ustawy kodeks celny oraz ustawy k.p.c. (Dz.U. Nr 22, poz. 269) - w sytuacji gdy przepadek towaru nie wynika z umowy międzynarodowej lub odrębnych przepisów prawa wewnętrznego - stanowi samodzielną materialnoprawną podstawę dla orzeczenia przez Sąd na wniosek organu celnego przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa,

2. w wypadku odpowiedzi pozytywnej

- czy w sytuacji, gdy obowiązuje zakaz posiadania, rozpowszechniania lub obrotu towarami w oparciu o umowy międzynarodowe lub odrębne przepisy, przy czym nie przewidują one przepadku czy innej procedury, a ich cofnięcie jest niemożliwe, zaś zniszczenie jest nieuzasadnione (co wyczerpuje przesłanki określone w art. 58 kodeksu celnego), a jednocześnie towar taki jest towarem będącym przedmiotem zakazów i ograniczeń wynikających ze środków polityki handlowej, a zatem organ celny obowiązany jest podjąć niezbędne działania dla uregulowania ich sytuacji, a w razie ich nieskuteczności uprawniony jest zwrócić się do sądu o orzeczenie przepadku towaru (art. 77 kodeksu celnego), dopuszczalne jest uwzględnienie wniosku o orzeczenie przepadku z powołaniem jedynie na niemożność cofnięcia towaru i niezasadność jego zniszczenia, czy też - konieczne jest wykazanie, że został wyczerpany tryb unormowany w art. 77 § 1 ustawy?”