Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2001 r. sygn. I PKN 580/00

Stronie, której nie doręczono odpisów załączników do pisma procesowego strony przeciwnej, nie przysługuje prawo powoływania się na uchybienie art. 128 KPC, jeżeli przed końcem posiedzenia następującego bezpośrednio po tym uchybieniu nie zgłosiła stosownego zastrzeżenia na podstawie art. 162 KPC.

Przewodniczący SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Józef Iwulski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2001 r. sprawy z powództwa Józefa K. przeciwko Cementowni N. Spółce z o.o. w S.-N. o odprawę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 19 kwietnia 2000 r. [...]

oddalił kasację;

nie obciążył powoda kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kielcach wyrokiem z 11 stycznia 2000 r. oddalił powództwo Józefa K. przeciwko Cementowni N. Spółce Akcyjnej w S.-N. o odprawę pieniężną w kwocie 15.000 złotych w związku z zaprzestaniem pracy u strony pozwanej. Odprawy tej powód domagał się na podstawie postanowień paktu socjalnego obowiązującego u byłego pracodawcy.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanej Spółce do 12 września 1997 r. Wcześniej pracował w Zakładach Cementowo-Wapienniczych N. (poprzedniku prawnym pozwanej). Stosunek pracy powoda ustał z dniem 13 września 1997 r. na skutek rozwiązania przez pracodawcę łączącej strony umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 1 KP po wyczerpaniu przez powoda okresu zasiłkowego (a dokładniej - w związku z niezdolnością powoda do pracy wskutek choroby, trwającą dłużej niż okres pobierania z tego tytułu zasiłku). W związku z przejściem na rentę inwalidzką pracodawca wypłacił powodowi odprawę rentową w kwocie 5.667,36 złotych na podstawie przepisów Kodeksu pracy. W pozwanej Spółce obowiązuje pakiet socjalny, na który składają się: 1) zawarte w dniu 24 czerwca 1996 r. pomiędzy Zarządem Zakładów Cementowo-Wapienniczych N. SA i organizacjami związkowymi działającymi w tych Zakładach oraz spółką D.Z. GmbH jako nabywcą pakietu akcji tych Zakładów porozumienie dotyczące spraw socjalno-bytowych, przewidujące, że pracownikom wypowiadającym umowę o pracę dobrowolnie w czwartym roku od podpisania porozumienia oraz zwalnianym z przyczyn zakładu pracy po okresie czterech lat objętym porozumieniem będą wypłacane odprawy pieniężne, 2) zawarty w dniu 27 listopada 1998 r. między Zarządem pozwanej Spółki oraz działającymi w niej organizacjami związkowymi program optymalizacji zatrudnienia, polegający na stworzeniu możliwości wcześniejszego odejścia z pracy pracowników, którzy przed dniem 1 grudnia 1998 r. zadeklarowali chęć rozwiązania z nimi stosunku pracy, z wyłączeniem rozwiązania umów o pracę na podstawie art. 52 § 1 KP i art. 53 § 1 KP, 3) sporządzony 11 grudnia 1998 r. aneks do protokołu uzgodnień z 27 listopada 1998 r. przewidujący prawo do odprawy wynikającej z porozumienia z 24 czerwca 1996 r. także dla tych pracowników, którzy rozwiązali stosunek pracy po 1 stycznia 1998 r. a przed 27 listopada 1998 r. Ten ostatni aneks wyliczał imiennie pracowników, których to uzgodnienie dotyczyło; wśród nich nie było powoda. Sąd Rejonowy ocenił, że roszczenie powoda jest pozbawione podstaw. Powód przestał być pracownikiem pozwanej Spółki przed 1 stycznia 1998 r., a więc przed datą, od której zwalniani pracownicy nabyli prawo do odprawy na mocy aneksu do protokołu uzgodnień z 27 listopada 1998 r. Powód nie nabył prawa do odprawy, bo nie znalazł się w grupie zwalnianych pracowników objętych postanowieniami pakietu socjalnego.