Wyrok SN z dnia 20 listopada 2001 r. sygn. II UKN 360/00

Przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) nie było podstawy prawnej do ponownego obliczenia emerytury lub renty, jeżeli emeryt (rencista) wskutek zawieszenia nie pobierał świadczenia od daty przyznania, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalonej na nowo nie był wyższy od poprzednio obliczonego (art. 33² ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 124, poz. 450 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2001 r. sprawy z wniosku Tadeusza W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w R. o wysokość świadczeń, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 grudnia 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 marca 1998 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w K. podjął wypłatę emerytury górniczej wnioskodawcy Tadeuszowi W., przyznanej decyzją z dnia 30 listopada 1995 r. i zawieszonej wobec uzyskiwania zarobków przekraczających określony próg dochodowy. Kolejnymi decyzjami organ rentowy dokonał przeliczenia świadczenia wobec doliczenia dodatkowych okresów zatrudnienia. Po rozpoznaniu wniosku z dnia 26 lutego 1998 r. organ rentowy decyzją z dnia 24 kwietnia 1998 r. przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu choroby zawodowej i ustalił świadczenie w wysokości 60% zwaloryzowanej podstawy wymiaru, którą stanowiły zarobki wskazane do ustalenia podstawy wymiaru emerytury. Następnymi decyzjami organ rentowy dokonał waloryzacji tego świadczenia.

Wszystkie te decyzje zaskarżył odwołaniami wnioskodawca żądając obliczenia świadczeń z zastosowaniem kwoty bazowej obowiązującej w dacie podjęcia ich wypłaty.