Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2001 r. sygn. II UKN 195/00

Zasada domniemania życia osoby zaginionej, która nie została uznana za zmarłego w trybie art. 29-32 Kodeksu cywilnego, stanowi podstawowe kryterium dopuszczalności odpowiedniego stosowania przepisów o wstrzymaniu wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Jerzy Kuźniar

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2001 r. sprawy z wniosku Ireny S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w C. o prawo do emerytury, na skutek kasacji organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 października 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy w Katowicach wyrokiem z dnia 28 października 1999 r. oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 27 kwietnia 1999 r., zmieniającego decyzję wstrzymującą dalszą wypłatę emerytury górniczej Józefowi S. i przywracająca mu prawo do emerytury od dnia 1 lutego 1999 r. W sprawie tej ustalono, że ubezpieczony pobierał do listopada 1990 r. emeryturę górniczą która była przekazywana na wspólne konto małżeńskie od 1 kwietnia1994 r. Po otrzymaniu w marcu 1998 r. anonimowej informacji, że ubezpieczony zaginął, a jego świadczenie pobiera nieznana osoba, organ rentowy wezwał ubezpieczonego do stawienia się w dniu 31 marca 1998 r. Na wezwanie stawiła się jego żona, wyjaśniając, że mąż nie zamieszkuje pod wskazanym adresem, a jego miejsce pobytu nie jest znane. Decyzją z dnia 30 marca 1998 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę emerytury Józefowi S. od dnia 1 kwietnia 1998 r., uzasadniając to nieprzedłożeniem przez niego dowodów potwierdzających dalsze istnienie jego praw emerytalnych. Decyzję tę zakwestionowała zainteresowana żona ubezpieczonego, która przedłożyła odpis postanowienia Sądu Rejonowego w R.Ś. z dnia 29 czerwca 1998 r. oddalającego jako przedwczesny jej wniosek o uznanie Józefa S. za zmarłego. Sąd pierwszej instancji uwzględnił odwołanie i prawomocnym wyrokiem z dnia 20 października 1998 r. przywrócił ubezpieczonemu prawo do emerytury od daty jej wstrzymania, przyjmując, iż sam fakt nie zgłoszenia się osoby uprawnionej do świadczenia nie stanowi podstawy wstrzymania jego wypłaty. W wykonaniu tego wyroku organ rentowy dopiero decyzją z dnia 8 stycznia 1999 r. wznowił wypłatę emerytury do dnia 1 kwietnia 1998 r.