Postanowienie SN z dnia 17 października 2001 r. sygn. I PKN 157/01

Oczywiste naruszenie prawa jako przesłanka rozpoznania kasacji (art. 393 § 2 KPC) ma miejsce wówczas, gdy popełniony przez sąd drugiej instancji błąd w wykładni lub zastosowaniu prawa jest wyraźnie widoczny, bez potrzeby dokonania pogłębionej analizy wchodzących w grę przepisów.

Sędzia SN Katarzyna Gonera.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 października 2001 r. sprawy z powództwa Jacka J. przeciwko Centrum Kultury „Z.” w P., Zarządowi Miasta P. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 29 września 2000 r. [...]

odmówił przyjęcia kasacji do rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Poznaniu wyrokiem z 16 maja 2000 r. przywrócił powoda Jacka J. do pracy w pozwanym Centrum Kultury „Z.” w P. na poprzednich warunkach i oddalił powództwo w stosunku do pozwanego Zarządu Miasta P. Rozstrzygnięcie zostało oparte na podstawie art. 45 § 1 KP. Sąd Pracy ustalił, że powód był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nie określony na stanowisku zastępcy dyrektora do spraw artystycznych. Uchwałą Zarządu Miasta P. został „odwołany” z zajmowanego stanowiska, co było równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę. Sąd Rejonowy przyjął, że wypowiedzenie naruszało przepisy Kodeksu pracy o rozwiązywaniu umów o pracę za wypowiedzeniem, przede wszystkim z tej przyczyny, że wypowiedzenia (w postaci „odwołania”) dokonał nieuprawniony organ.