Postanowienie SN z dnia 8 lutego 2000 r., sygn. I KZP 49/99

Artykuł 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1998 r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń, ustawy – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy – Kodeks pracy i niektórych innych ustaw (Dz. U. 1998 r. Nr 113 poz. 717) ma zastosowanie tylko do tych czynów objętych prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwa, które z chwilą wejścia w życie tej ustawy, tj. w dniu 1 września 1998 r., stały się wykroczeniami.

Sąd Najwyższy w sprawie Andrzeja M., po rozpoznaniu, przekazanego na postawie art. 441 § 1 kpk, przez Sąd Okręgowy w L., postanowieniem z dnia 4 listopada 1999 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy użyte w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1998 r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń, ustawy – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy – Kodeks pracy i niektórych innych ustaw (Dz. U. 1998 r. Nr 113 poz. 717) określenie „czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie” odnosi się tylko do tych czynów, które z mocy zmiany stosownych przepisów wykroczeniami stały się dopiero z chwilą wejścia w życie wyżej wymienionej ustawy, tj. z dniem 1 września 1998 r., czy też dotyczy ono również tych czynów, które, będąc przestępstwami w chwili wyrokowania, wskutek zmiany przepisów prawa stały się wykroczeniami już w okresie późniejszym, jednakże przed dniem 1 września 1998 r.?”