Wyrok SN z dnia 30 listopada 2000 r. sygn. II UKN 92/00

Wejście w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.; jej art. 57-58) nie spowodowało zmiany warunków koniecznych do uzyskania świadczenia rentowego, które uprzednio określone były przepisami art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.).

Przewodniczący SSN Maria Dyszel

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2000 r. sprawy z wniosku Mirona S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o rentę inwalidzką na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 grudnia 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku wyrokiem z dnia 15 grudnia 1999 r. [...] oddalił apelację Mirona S. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 1 października 1999 r. [...], którym oddalone zostało jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w B. z dnia 23 listopada 1998 r. odmawiającej pozytywnego załatwienia jego wniosku o przyznanie renty inwalidzkiej. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Apelacyjny w pełni podzielił ustalenia i oceny zebranego w toku postępowania materiału dowodowego w sprawie, jakich dokonał Sąd Okręgowy, który w szczególności - na podstawie opinii lekarskiej biegłych sądowych [...] oraz kserokopii dokumentacji leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego wnioskodawcy [...]- stwierdził u wnioskodawcy (w wieku 51 lat) częściową niezdolność do pracy począwszy od stycznia 1998 r. oraz okresową całkowitą niezdolność do pracy od dnia 29 maja 1998 r., która spowodowana została „kardiomiopatią rozstrzeniowi w okresie niewydolności krążenia i utrwalonym migotaniem przedsionków i wystąpieniem obrzęków podudzi jako objawu niewydolności krążenia”, co nie dawało podstaw do uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy zarobkowej. Równocześnie, w uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny stwierdził, że wnioskodawca nie spełnił dwóch warunków niezbędnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ: po pierwsze -jego niezdolność do pracy powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od ustania zatrudnienia - w danym wypadku od dnia 30 listopada 1992 r, kiedy to utracił on prawo do pobierania zasiłku dla bezrobotnych; a po drugie - w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, wnioskodawca przepracował łącznie jedynie 1 rok 6 miesięcy i 14 dni, zamiast wymaganego przez prawo zatrudnienia nie krótszego aniżeli 5 lat (art. 32 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.).