Wyrok SN z dnia 26 maja 2000 r. sygn. I PKN 674/99

Postanowienia nieopartego na ustawie zbiorowego porozumienia prawa pracy stanowią dla pracowników źródło zobowiązań pracodawcy będącego stroną tego porozumienia, które jako korzystniejsze niż przepisy prawa pracy zostają objęte treścią indywidualnych stosunków pracy.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2000 r. sprawy z powództwa Gerharda G. przeciwko Polskim Kolejom Państwowym - Zakładowi Taboru w K. o rekompensatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 15 czerwca 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnenie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyro­kiem z dnia 15 czerwca 1999 r. oddalił apelację strony pozwanej Polskich Kolei Państwowych-Zakładu Taboru w K. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Katowi­cach z dnia 28 stycznia 1999 r. [...], zasądzającego na rzecz powoda Gerharda G. rekompensatę pieniężną w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia, przysługującą mu w związku z wcześniejszym przejściem na emeryturę. W sprawie tej ustalono, że pozwany pracodawca rozwiązał stosunek pracy z powodem z przyczyn określonych w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pra­cownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, jak również w związku ze spełnieniem przez powoda warunków uprawniających go do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 stycznia 1990 r. w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Na tle ta­kich ustaleń Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, że do po­woda miały zastosowanie postanowienia pkt 4 ust. 1 i pkt 5 Paktu Gwarancji Pra­cowniczych, zawartego w dniu 23 grudnia 1996 r. pomiędzy Ogólnokrajowymi Orga­nizacjami Związkowymi działającymi w Przedsiębiorstwie PKP a Zarządem PKP, przyznające wszystkim zwalnianym z pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy pra­cownikom, którzy uzyskali prawo do świadczeń emerytalnych lub rentowych, prawo do rekompensaty pieniężnej w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia. Pakt ten wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., a zatem obejmował powoda zwolnionego z pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy z dniem 31 stycznia 1999 r. Późniejsze jednostronne zarządzenie Prezesa Zarządu PKP o zmianie daty obowiązywania tego Paktu było nieskuteczne wobec dwustronnego umownego charakteru tego aktu prawa zakładowego. Sąd drugiej instancji wskazał, że Pakt ten miał charakter ogólnozakładowy i określał powinności związane z restrukturyzacją Przedsiębiorstwa PKP jako całości, a nie tylko poszczególnych jego części składowych poddanych ekonomicznym procesom dostosowawczym.