Wyrok SN z dnia 23 marca 2000 r. sygn. I PKN 762/99

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji polegająca na przywróceniu powoda do pracy zamiast ustalenia istnienia między stronami stosunku pracy na warunkach wynikających z umowy o pracę, nie jest zmianą na niekorzyść pozwanego pracodawcy, który jako jedyny wniósł apelację (art. 384 KPC).

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 marca 2000 r. sprawy z powództwa Iwony H. przeciwko H.F. Polska Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o ustalenie istnienia stosunku prawnego lub przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 13 października 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powódka Iwona H. ostatecznie precyzując powództwo wniosła o ustalenie ist­nienia stosunku pracy łączącego ją z pozwaną H.F. Polska Sp. z o.o. w W. na wa­runkach umowy o pracę zawartej przez strony w dniu 4 czerwca 1996 r. ewentualnie o przywrócenie jej do pracy w pozwanej Spółce na warunkach umowy o pracę z 4 czerwca 1996 r.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa twierdząc, że żądanie „usta­lenia istnienia stosunku pracy” lub „przywrócenia do pracy” jest całkowicie bezzasad­ne i oczywiście bezprzedmiotowe, ponieważ powódka pozostaje w stosunku zatrud­nienia z pozwaną, a źródłem tego stosunku jest umowa o pracę z 4 czerwca 1996 r.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Warszawy Pragi ustalił, że powódka jest zatrud­niona w pozwanej Spółce na stanowisku szefa działu reklamy magazynu „S.Z.” na warunkach umowy o pracę zawartej przez strony w dniu 4 czerwca 1996 r. z uwzględnieniem aneksu do umowy o pracę z dnia 27 lutego 1998 r. (punkt I wyroku), w pewnym zakresie umorzył postępowanie (punkt II wyroku), a ponadto oddalił po­wództwo w części dotyczącej przywrócenia powódki do pracy (punkt III wyroku) i orzekł o kosztach procesu (punkt IV wyroku). Sąd ustalił, że powódka została zatrud­niona w pozwanej Spółce 4 marca 1996 r. na podstawie umowy o pracę na czas nie określony, z tym że od 4 czerwca 1996 r. na stanowisku szefa działu reklamy maga­zynu „S.Z.” z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 3.300 złotych miesięcznie i premią kwartalną uzależnioną od wysokości obrotów działu reklamy. Pismem z dnia 17 września 1998 r. pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę ze skutkiem na dzień 31 października 1998 r. W okresie wypowiedzenia powódka przedstawiła pracodawcy zaświadczenie lekarskie z dnia 23 października 1998 r. stwierdzające rozpoznanie ciąży. Z uwagi na ciążę powódki pozwana cofnęła wypowiedzenie umowy o pracę, na co powódka wyraziła zgodę. Od 21 września 1998 r. powódka przebywała na kolejnych zwolnieniach lekarskich. W dniu 7 stycznia 1999 r. praco­dawca wręczył powódce pismo zatytułowane „warunki zatrudnienia p. Iwony H. w H.F. Polska od dnia 7 stycznia 1999 r.”, wskazujące, że odtąd zajmuje ona stanowis­ko szefa reklamy nowego projektu HFP z wynagrodzeniem 3.300 złotych. Powódka potwierdziła przyjęcie tego pisma, nie wyraziła jednak zgody na zaproponowane jej w tym piśmie warunki zatrudnienia. Pozwana nie dokonała w stosunku do powódki w sposób formalny wypowiedzenia warunków pracy i płacy.