Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2000 r. sygn. II UKN 127/00

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego dla ustalenia, czy osoba nie posiadająca karty repatriacyjnej spełnia warunki określone w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 ze zm.). Ocena sądu dotycząca statusu repatrianta, dokonana bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności wskazanych w tym przepisie, usprawiedliwia kasacyjny zarzut jego naruszenia.

Przewodniczący SSN Beata Gudowska

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2000 r. sprawy z wniosku Małgorzaty G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Z. o emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 października 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach przy uwzględnieniu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 13 października 1999 r. [...] oddalił apelację Małgorzaty G. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z 2 lutego 1999 r. [...], którym oddalono jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w Z. z dnia 17 listopada 1998 r. odmawiającej jej przyznania prawa do emerytury, wobec nieuwzględnienia w „stażu pracy", okresu pracy wnioskodawczyni wykonywanej w okresie od 15 sierpnia 1967 r. do 20 września 1970 r. w byłym Związku Radzieckim. W uzasadnieniu swego wyroku Sąd Apelacyjny ocenił jako prawidłowe, dokonane przez Sąd pierwszej instancji ustalenie, że wnioskodawczyni, która przybyła do Polski wobec zawarcia związku małżeńskiego z obywatelem polskim, obywatelstwa polskiego nie nabyła jako repatriantka z mocy prawa, lecz poprzez jego nadanie uchwałą Rady Państwa. Wobec zaakceptowania tych ustaleń Sąd Apelacyjny uznał za trafną wskazaną podstawę prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia. „Zdaniem Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy zgodny z obowiązującymi w tym względzie przepisami ustalił, iż ubezpieczona nie przybyła do Polski w okolicznościach, które powodują uznanie jej za repatrianta w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji rent i emerytur. Ubezpieczona przybyła bowiem do Polski będąc cudzoziemką która zawarła związek małżeński z obywatelem polskim, a więc w sytuacji przewidzianej w art. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim. Zgodnie z w/w przepisem cudzoziemka, która zawrze związek małżeński z obywatelem polskim nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli w ciągu trzech miesięcy od dnia zawarcia małżeństwa złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia. Ubezpieczona obywatelstwo polskie otrzymała zgodnie z treścią art. 16 ustawy w trybie nadania dokonanego przez Radę Państwa w dniu 12.05.1979 r." W konsekwencji Sąd Apelacyjny uznał, iż brak podstaw do uznania, że wnioskodawczyni jest repatrianką w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U, Nr 10, poz. 49 ze zm.) i że zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jako osoba przybywająca do Polski w ramach repatriacji, nabyła obywatelstwo polskie z mocy prawa.