Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2000 r. sygn. I CKN 971/98

Przepis art. 127 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.) nie pozbawia organizacji zbiorowego zarządzania uprawnień przewidzianych w art. 105 ust. 1 tej ustawy w odniesieniu do naruszeń praw autorskich sprzed wejścia w życie ustawy.

Przewodniczący: Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski

Sędziowie SN: Stanisław Dąbrowski, Zbigniew Strus (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2000 r. na rozprawie sprawy z powództwa Stowarzyszenia Autorów ZAIKS z siedzibą w W. przeciwko Fundacji Sztuki Filmowej z siedzibą w W. o zakazanie i o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 1998 r.

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny, oddalając zaskarżonym wyrokiem apelację powodowego Stowarzyszenia od wyroku oddalającego powództwo wytoczone w 1993 r. o zapłatę kwoty 400 000 000 zł sprzed denominacji, wskazał, że podstawą oddalenia powództwa było niewykazanie przez powoda w toku procesu faktów eksploatacji przez pozwanego utworów chronionych przez Stowarzyszenie, bezprawności działań, czasu i zakresu naruszeń oraz przesłanek wysokości szkody, których udowodnienie obciążało powoda. Obowiązku tego nie wyczerpywało przedłożenie spisu kin, filmów i ich metryk oraz twierdzenia, że pozwany był dystrybutorem filmów i prowadzącym kina, a powód na podstawie umów z zagranicznymi stowarzyszeniami i agencjami ochrony praw autorskich był umocowany do działania w ich imieniu. Dlatego nie doszło do zastosowania przepisów prawa materialnego, z których strona powodowa wywodziła roszczenie, a brak zarzutów apelacji dotyczących podstawy faktycznej nie pozwalał badać z urzędu jej prawidłowości.