Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 1999 r., sygn. I KZP 20/99

Środek zapobiegawczy jest zastosowany z momentem wydania postanowienia w tym przedmiocie, a złożenie zażalenia nie wstrzymuje jego wykonalności, chyba że sąd a quo albo ad quem postanowi inaczej (art. 462 kpk). Tym samym, skoro art. 253 kpk nie zawiera żadnych ograniczeń w tym przedmiocie, środkiem zastosowanym przez sąd w rozumieniu art. 253 § 2 kpk jest środek zapobiegawczy, co do którego wydano postanowienie o jego zastosowaniu, a nie dopiero środek, co do którego postanowienie takie stało się prawomocne.

Jeżeli prokurator w ramach swych uprawnień uchyla lub zmienia, z przyczyn określonych w art. 253 § 1 kpk, zastosowany przez sąd na jego wniosek środek zapobiegawczy (art. 253 § 2), to uprzednie postanowienie o zastosowaniu tego środka przestaje prawnie egzystować.

Sąd Najwyższy w sprawie Piotra S. i Mariana W., po rozpoznaniu przekazanych na podstawie art. 441 § 1 kpk przez Sąd Okręgowy w Kielcach, postanowieniem z dnia 26 marca 1999 r., zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy:

1) Czy użyty w przepisie art. 253 § 2 kpk zwrot „zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy” odnosi się do środków zapobiegawczych zastosowanych przez sąd I instancji, czy też do środków zapobiegawczych prawomocnie orzeczonych?