Wyrok SN z dnia 27 maja 1999 r. sygn. I PKN 77/99

Nauczyciel może skorzystać z przewidzianego w art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) roszczenia o przywrócenie do pracy w pierwszej kolejności także wtedy, gdy brak było podstaw do przeniesienia go w stan nieczynny, a sytuacja taka utrzymuje się po przeniesieniu.

Przewodniczący: SSN Zbigniew Myszka

Sędziowie SN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 27 maja 1999 r. sprawy z powództwa Krystyny R. przeciwko 1. Zespołowi Szkół i Placówek Samorządowych w S.P., 2. Przedszkolu Samorządowemu Nr 1 w S.P. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 6 października 1998 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok w pkt I w ten sposób, że oddalił apelację strony pozwanej i zasądził od niej na rzecz powódki 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W imieniu powódki Krystyny R. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 6 października 1998 r. [...], którym Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Jeleniej Górze (w pkt I) z dnia 22 stycznia 1998 r. [...] w ten sposób, że powództwo oddalił.

Powódka Krystyna R. w pozwie skierowanym przeciwko Zespołowi Szkół i Placówek Samorządowych w S.P. wniosła (ostatecznie) o przywrócenie jej do pracy na stanowisku nauczyciela i zapłatę odprawy pieniężnej w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia. Postanowieniem z dnia 8 listopada 1996 r. Sąd Pracy, w trybie przepisów art. 194 § 1 KPC w związku z art. 477 KPC wezwał do udziału w sprawie Przedszkole Samorządowe Nr 1 w S.P. Sąd Pracy nakazał temu Przedszkolu (stronie pozwanej ad. 2) zatrudnić powódkę na stanowisku nauczyciela, oddalił powództwo w zakresie odprawy pieniężnej, w pozostałej części postępowanie w sprawie umorzył oraz oddalił w całości powództwo w stosunku do Zespołu Szkół i Placówek Samorządowych w S.P. (strony pozwanej ad. 1). Początkowo powódka była zatrudniona w przedszkolu Nr 1 w S.P. na stanowisku nauczyciela. W dniu 1 lutego 1982 r. uzyskała akt mianowania. W dniu 1 września 1987 r. powierzono jej funkcję dyrektora w Państwowym Przedszkolu nr 3 w S.P. Na mocy Uchwały [...] Rady Miejskiej w S.P. z dnia 28 lutego 1996 r., z dniem 31 sierpnia 1996 r. zlikwidowano Przedszkole nr 3 w S.P., tworząc jeden oddział przedszkolny, będący częścią Przedszkola nr 1 w S.P. Z dotychczasowych pracownic Przedszkola nr 3 w S.P. jedna nauczycielka przeszła do pracy w Przedszkolu Samorządowym nr 1 jeszcze przed datą likwidacji, druga została przeniesiona do Przedszkola nr 2, natomiast powódka i kolejna pracownica od 1 września 1996 r. miały podjąć pracę w Przedszkolu nr 1. W dniu 29 lutego 1996 r. burmistrz S.P. odwołał powódkę ze stanowiska dyrektora z dniem 31 sierpnia 1996 r. i powołał ją na stanowisko nauczyciela w Przedszkolu nr 1 z dniem 1 września 1996 r. Po zaznajomieniu się z tym pismem dyrektorka Przedszkola nr 1 uwzględniła powódkę w harmonogramie organizacyjnym przygotowanym na rok 1996/1997, a sporządzonym w maju 1996 r. Na rozprawie w dniu 9 sierpnia 1996 r. pełnomocnik powódki w jej obecności wniósł o przeniesienie jej w stan nieczynny. W odpowiedzi na to żądanie Dyrektor Zespołu Szkół i Placówek Samorządowych w S.P. przeniósł powódkę w stan nieczynny, począwszy od 1 września 1996 r. do 28 lutego 1997 r. Na podstawie powyższej decyzji dyrektorka Przedszkola nr 1 w dniu 9 września 1996 r. sporządziła aneks do harmonogramu organizacyjnego placówek, nie uwzględniając w nim powódki. W piśmie z dnia 21 października 1996 r. powódka zwróciła się do dyrektora Zespołu Szkół i Placówek Samorządowych w S.P. o przyjęcie jej do pracy w przedszkolu nr 1 w S.P. na stanowisku nauczyciela. W odpowiedzi wskazano jej, że z powyższym pismem powinna się zwrócić do dyrektora Przedszkola nr 1. Wobec powyższego powódka pismem z dnia 23 grudnia 1996 r. złożyła podanie o przyjęcie jej do pracy, oświadczając, że pozostaje w stanie nieczynnym i posiada wiadomości, że w placówce tej istnieją wakaty. W odpowiedzi na powyższe pismem z dnia 29 stycznia 1997 r. dyrektor Przedszkola nr 1 wskazała, że niemożliwe jest pozytywne rozpatrzenie podania z uwagi na zmniejszenie ilości dzieci i w związku z tym zbędność zatrudnienia nowych pracowników. Po sporządzeniu w maju 1996 r. projektu harmonogramu organizacyjnego, z uwzględnieniem powódki, w Przedszkolu tym pozostawało 14 godzin ponadwymiarowych. We wrześniu 1996 r., w związku z przejściem powódki w stan nieczynny i przeniesieniem jednej z pracownic do pracy w innej placówce, godzin tych było 64, zaś od stycznia 1997 r. do daty wydania wyroku - 36,5 godziny. Nadwyżkę godzin ponad pensum Przedszkole nr 1 rozdysponowało między zatrudnionych nauczycieli. Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd Pracy uznał, że na mocy Uchwały [...] z dnia 28 lutego 1996 r., arkuszów spisu z natury i zdarzeń faktycznych polegających na pozostawieniu w zatrudnieniu w Przedszkolu nr 1 dwóch nauczycieli z byłego Przedszkola nr 3, Przedszkole to przejęło mienie i część załogi Przedszkola nr 3. W ten sposób z dniem 1 września 1996 r. Przedszkole nr 1 przejęło na siebie obowiązki pracodawcy w rozumieniu przepisu art. 23 KP wobec powódki jako dotychczasowego pracownika Przedszkola nr 3. Z chwilą przejęcia zakładu pracy (w myśl przepisu art. 23 § 2 KP) przez inny zakład pracy, staje się on stroną stosunku pracy z pracownikami przejętego zakładu z mocy prawa, bez potrzeby zawierania z pracownikami przejętego zakładu nowych umów o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 28 listopada 1990 r., I PR 251/90, OSN 1992 Nr 5, poz. 78). Z powyższym nie stoi w sprzeczności to, że przed 1 września 1996 r., a więc datą przejęcia Przedszkola nr 3 przez Przedszkole nr 1, powódka została na swój wniosek przeniesiona w stan nieczynny przez dyrektora Zespołu Szkół i Placówek Samorządowych w S.P., gdyż przeniesienie w stan nieczynny nie powoduje automatycznego rozwiązania stosunku pracy. Przepis art. 20 ust. 3 Karty Nauczyciela w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396) stanowi, że w okresie przebywania w stanie nieczynnym nauczyciel zachowuje prawo do wynagrodzenia zasadniczego oraz innych świadczeń pracowniczych do czasu rozwiązania stosunku pracy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy. Stan nieczynny jest więc „swoistym, nadal trwającym, stosunkiem pracy”, w trakcie którego służą pracownikowi wszelkie uprawnienia wynikające z faktu zatrudnienia.