Uchwała SN z dnia 4 marca 1999 r., sygn. III ZP 2/99

Prokuratorowi prokuratury apelacyjnej, któremu powierzono funkcję rzecznika prasowego, dodatek funkcyjny przewidziany w § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. 1994 r. Nr 36 poz. 136) przysługuje w okresie sprawowania tej funkcji.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej, w sprawie z powództwa Janusza K. przeciwko Prokuraturze Apelacyjnej w G. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 23 lutego 1999 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni postanowieniem z dnia 10 listopada 1998 r. (...) do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 kpc:

„Czy dodatek funkcyjny, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. 1994 r. Nr 36 poz. 136), osoba wymieniona w § 1 traci z chwilą odwołania z pełnienia funkcji kierowniczej, czy z upływem okresu wypowiedzenia zastosowanego w części tegoż dodatku funkcyjnego?”

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Gdańsku z siedzibą w Gdyni przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia na podstawie art. 390 § 1 kpc zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, zawarte w postanowieniu z dnia 10 listopada 1998 r. Wątpliwości te dotyczą kwestii, czy potrzebne jest złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu warunków płacy prokuratorowi, któremu obok stanowiska prokuratora powierzono funkcję rzecznika prasowego w prokuraturze apelacyjnej, a następnie odwołano z tej funkcji.