Wyrok SN z dnia 7 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 399/99

Dopuszczalne jest uznanie powództwa z zastrzeżeniem, że roszczenie nie zostało zaspokojone przez osobę trzecią (art. 213 § 2 KPC).

Przewodniczący: SSN Barbara Wagner

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Andrzej Kijowski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 1999 r. sprawy z powództwa „S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przeciwko Andrzejowi W. i Wiesławowi M. o zapłatę, na skutek kasacji pozwanego Andrzeja W. od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 10 czerwca 1998 r. [...] zasądził na rzecz Spółki z o.o. „S." w W. od Andrzeja W. kwotę 10.000 zł i od Wiesława M. kwotę 13.1243 zł z ustawowymi odsetkami i częścią kosztów procesu, a dalej idące powództwo oddalił. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Wojewódzki powołał się na ustalenie następującego stanu faktycznego.

Pozwany Andrzej W. był u strony powodowej zatrudniony na stanowisku zastępcy dyrektora w oparciu o umowę o pracę na czas nie określony od dnia 17 lutego 1992 r. do dnia 10 sierpnia 1995 r., kiedy to stosunek pracy rozwiązano za porozumieniem stron. Do pozwanego należało sprawowanie nadzoru nad wszystkimi sprawami Spółki, w tym z zakresu budownictwa. Pozwany ten podlegał bezpośrednio prezesowi K.C. Natomiast pozwany Wiesław M. był u strony powodowej zatrudniony od dnia 2 maja 1992 r. do dnia 30 listopada 1995 r. jako kierownik budowy na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. Przyjął on pisemny zakres czynności, a ponadto w dniu 2 marca 1992 r. złożył oświadczenie o przyjęciu bez zastrzeżeń odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie, mimo niesporządzenia spisu przekazywanego mienia.